Za wiele było żądań w jednym wniosku

Prokuratoria odmówiła, twierdząc, że żaden z wykazów czy repertoriów nie pozwala przeanalizować wszystkich wyroków sądów powszechnych i SN pod kątem tych kryteriów. Wobec tego jest to informacja przetworzona. WSA uwzględnił jednak skargę mec. J. Forystka. Uznał, że ani zgromadzenie określonych informacji znajdujących się w Prokuratorii, ani ich anonimizacja nie czyni z nich informacji przetworzonej. Udostępnienie informacji nieprzetworzonej nie wymaga zaś wykazania interesu publicznego.

Prokuratoria zaskarżyła ten wyrok do NSA.

- Żadne wykazy i repertoria orzeczeń nie powiedzą, że jest to akurat sprawa reprywatyzacyjna, orzeczenie jest korzystne bądź niekorzystne dla Skarbu Państwa, a pełnomocnikiem nie był mec. Forystek - mówił na rozprawie w NSA radca prawny Piotr Staroń, reprezentujący Prokuratorię. - Takiego żądania nie da się spełnić i nie można tak rozumieć ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pełnomocnik mec. J. Forystka, radca prawny Marek Nałęcz, optował za oddaleniem skargi kasacyjnej. Powoływał się na "Opinię przyjaciela sądu" sporządzoną przez Fundację Helsińską na użytek tej sprawy, co należy uważać za informację przetworzoną.

- Zgodnie ze swoim statutem, Prokuratoria ma obowiązek prowadzić bazę orzeczeń, a mec. Forystek domaga się informacji, które już w niej są - stwierdził.

NSA uwzględnił jednak skargę kasacyjną Prokuratorii. Sędzia Monika Nowicka powiedziała, że WSA potraktował ogólnie wniosek mec. J. Forystka jako wniosek o udzielenie informacji nieprzetworzonej, nie zajmując się jego poszczególnymi elementami. Tymczasem zawiera on kilka różnych kryteriów, wymagających odpowiedniej selekcji wyroków. By jej dokonać, należałoby sięgnąć do akt sądowych a to już jest informacja przetworzona. Wyrok WSA nie zawiera wytycznych, jak go w tej sytuacji wykonać. Uniemożliwia to też fakt, że określenie: "sprawy reprywatyzacyjne" jest pojęciem potocznym, a żądanie informacji publicznej powinno być precyzyjnie sformułowane.