[b] Tak orzekł 10 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, podtrzymując stanowisko Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura akt III SA/Wa 1429/10).[/b]
Sprawa dotyczyła spółki produkującej drukarki, która zamierzała zawrzeć z ich dystrybutorami długookresowe umowy na dostawę swoich produktów. Zgodnie z tymi kontraktami, jeśli w trzymiesięcznych okresach wartość zamówień będzie przekraczała określone kwoty, spółka udzieli kontrahentom finansowego bonusu. Będzie on wyrażony w odpowiednim procencie do wcześniejszych zamówień. Zgodnie z umową ostatecznym okresem rozliczeniowym będzie rok. Jeśli kontrahent nie osiągnie wymaganego poziomu obrotów w ciągu wszystkich kwartałów, ale roczna średnia przekroczy umówiony próg, producent przyzna bonus za cały rok.
Spółka uznała, że przyznanie bonusu nie jest czynnością opodatkowaną VAT, gdyż nie stanowi usługi. Organ skarbowy z tym się zgodził.
Spór dotyczył sposobu dokumentowania takich wypłat. Izba skarbowa stwierdziła, że konieczne jest pomniejszenie obrotu za pomocą faktur korygujących. Spółka natomiast uznała, że przyznawana kwota nie wiąże się z żadną konkretną dostawą, jest jedynie wynikiem złożenia dostatecznej ilości zamówień. W związku z tym rozliczeń można dokonać za pomocą noty obciążeniowej i nie trzeba korygować obrotu.
Spółka podnosiła, że wystawianie faktur korygujących do poszczególnych wcześniejszych dostaw będzie bardzo kosztowne, a nawet niemożliwe. Ze względu na konstrukcję umów, zdaniem skarżącej, nie można dokładnie obliczyć, jaka część wypłacanej jednorazowo kwoty jest związana z pojedynczymi dostawami.
