Kamil Sikora: Niekończąca się gra reparacjami

Temat reparacji wojennych przewija się w wypowiedziach przedstawicieli Zjednoczonej Prawicy od 2015 roku. W siódmym roku niepodzielnego panowania obozu „dobrej zmiany” w dalszym ciągu nie ma raportu i nie ma reparacji. I nie będzie, bo koalicji rządowej wcale nie zależy na „dowiezieniu tematu” do końca. Chodzi o utrzymanie emocji w elektoracie.

Kampania wyborcza trwa w najlepsze. Z tej okazji liderzy Prawa i Sprawiedliwości, na czele z prezesem PiS Jarosławem Kaczyńskim i premierem Mateuszem Morawieckim, rzucają kolejne „obietnice” wyborcze. Co ciekawe, są one bardzo zbliżone do tych składanych w 2015 i 2019 roku. W końcu polityka w wykonaniu Zjednoczonej Prawicy dobitnie pokazuje, że nie chodzi o złapanie króliczka. W ten sposób do debaty publicznej regularnie wrzucane są tematy, w których od lat władza „coś” robi, ale żadnych efektów nie widać. I o to przecież chodzi.

Co z raportem?

Przykładem takiego imposybilizmu jest sprawa reparacji wojennych. Co kilka tygodni, od lat, słyszymy w mediach, że sprawa jest już na etapie finalizacji, tyle że… no właśnie, te zapewnienia słyszymy od lat.

Czytaj więcej

Komentarze

Artur Bartkiewicz: Gdyby Orbán był premierem Polski, żądałby sankcji wobec Rosji

Gdy w niemieckich urzędach zakręcana jest ciepła woda przez deficyt gazu, Viktor Orbán ogłasza ry...

Parlamentarny Zespół ds. Oszacowania Wysokości Odszkodowań Należnych Polsce od Niemiec za Szkody Wyrządzone w trakcie II Wojny Światowe powstał w Sejmie VIII kadencji. Na czele zespołu stanął poseł PiS Arkadiusz Mularczyk. W obecnej kadencji zespół nie został powołany. Dlaczego? Ktoś powie, że pewnie dlatego, że powstał raport dotyczący reparacji wojennych – oszacowano straty, jakie Polska poniosła w wyniku II wojny światowej ze strony Niemiec. Kwota? W marcu 2018 roku w rozmowie z Polską Agencją Prasową Mularczyk powiedział, że „mówimy o kwocie 850 mld dolarów”. Nie wiemy, czy to kwota końcowa, wszak raport nie został opublikowany, mimo iż jest gotowy.

Sama działalność zespołu to okres od marca 2018 do maja 2019 roku – 15 posiedzeń. W tym czasie zespół zapoznał się z analizami i prezentacjami m.in. dr. Pawła Pońsko z SGH, prof. Mirosława Kłuska z UŁ, dr. Konrada Wnęka z UJ czy z materiałami przygotowanymi przez pracowników IPN, ale również z ofiarami, np. z Winicjuszem Natoniewskim, który „jako pięcioletni chłopiec przeżył pacyfikację swojej rodzinnej wsi przez Niemców. Doznał jednak rozległych poparzeń całego ciała (Niemcy spalili jego dom, w którym się ukrył). Po latach zażądał od rządu Niemiec zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i psychiczne, jakich doznał w czasie II wojny światowej. Sąd Najwyższy odmówił przyznania mu zadośćuczynienia, twierdząc, że na obecnym etapie rozwoju prawa międzynarodowego publicznego państwu niemieckiemu przysługuje immunitet jurysdykcyjny w sprawach o roszczenia z czynów niedozwolonych popełnionych przez niemieckie siły zbrojne podczas drugiej wojny światowej na terenie Polski”.

Według oficjalnych informacji raport, który powstał, ale nie został jeszcze opublikowany, jest obecnie tłumaczony na „kilka języków” (premier Morawiecki), „język angielski i język niemiecki” (poseł Mularczyk). Tłumaczenie trwa już kilka lat.

Po co ten instytut?

Zespół, jako się rzekło, nie ma kontynuacji po 2019 roku, ale polityka nie lubi próżni, więc w grudniu 2021 roku powołano do istnienia, przynajmniej formalnie, Instytut Strat Wojennych im. Jana Karskiego. Na czele instytutu stoi prof. Bogdan Musiał – historyk, wcześniej związany z UKSW, członek Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.

Jest lipiec 2022 roku. Instytut działa teoretycznie, aczkolwiek działalność zapisana w statucie jest imponująca:

Ktoś niechętny obecnej władzy mógłby zapytać, czy podobnych działań nie prowadzi Instytut Pamięci Narodowej czy nawet powstały, również za rządów PiS, Instytut Pileckiego (wcześniej Ośrodek Badań nad Totalitaryzmami)? Nie chodzi o to, że takie działania nie są potrzebne, problem w tym, że PiS lubuje się w tworzeniu instytucji, choć ten zakres obowiązków spokojnie mógłby być realizowany przez już istniejące jednostki.