Parowóz dziejów

Od razu mamy ważną różnicę: była mowa o weekendach! Coś tam dzieje się w dni powszednie, ale dopiero w wolną sobotę ludzie wkładają kamizelki i idą walczyć z władzą. W dzień powszedni pracują, odwożą dzieci do szkoły i na zajęcia, oglądają telewizję. Rewolucje ery postnowoczesnej biegną od piątku do niedzieli. Kiedyś krótkowzrocznie uhonorowano tym mianem rewolucję naszej Solidarności.

Spróbujcie jednak zrobić coś takiego albo choć kijowski Majdan w czasach dzisiejszych; przeciw komu strajkować, z kim rozmawiać, kiedy w każdej fabryce inny właściciel, a zwykle nie tylko zagraniczny, ale i skośnooki? To były relikty zapomnianej już ery autorytaryzmu i wszechmocnego państwa. Teraz wszystko rozgrywa się w internecie, nie w fabrykach albo podobnych majdanach. Jakie zresztą fabryki, jacy robotnicy? Stocznie już upadły, pora na przemysł motoryzacyjny. Postnowoczesnego proletariatu szukajmy na warszawskim Mordorze. Skoro wszystko, co ważne, jest w internecie, to rządzą jego prawa: wszyscy równi, lepszych nie ma, ale jest „piar". Nie ma więc przywództwa, nie ma elit, nikt się nie mądrzy, wszyscy hejtują. W realu tylko bitwa z glinami. Z e-tłumem nie da się negocjować, można go tylko przekupić. Tak jak dawny tłum bez nowomodnego „e".