Jerzy Surdykowski

Może gdyby Zachód potrafił rozmawiać o demokracji inaczej niż za pomocą bomb i promować ją inaczej niż łapówkami dla plemiennych watażków, to jej budowanie na Bliskim Wschodzi i w Afryce okazałoby się skuteczniejsze?

„Nasza chata z kraja”; tak bagatelizujemy problem, który nas przerasta.

Co zostało z dawnej Solidarności? Niewiele. Z podniebnego lotu obudziliśmy się potłuczeni i nieco skacowani. „Sentymentalna panna S.", za którą wielu gotowych było oddać życie – i niektórzy je oddawali – okazała się nieponętnym i kłótliwym babskiem, a cnotę straciła byle jak, z byle kim, bez przyjemności, bez pożytku.

Wystarczył prymitywny wirus, aby okazało się, że cała nasza wygoda, cała misterna globalizacja, cała nasza postindustrialna pewność siebie oparte są na równie chybotliwych podstawach jak drewniany most układany przez zwycięskich, ale pijanych saperów.

Wańkowicz powiadał, że głupota to wspaniały dar Boży, ale nie należy go nadużywać.