• w przypadku nienależytego utrzymania zbiorników w czystości ulega zakażeniu mikrobiologicznemu.
Utlenianie olejów napędowych z udziałem estrów kwasów tłuszczowych (FAME) to złożony proces. Rozpoczyna się od powstawania nadtlenków i wodoronadtlenków jako pierwotnych produktów utleniania, które uczestniczą w mechanizmie powstawania wtórnych produktów utleniania w postaci aldehydów, niskocząsteczkowych kwasów organicznych i wysokocząsteczkowych oligomerów kwasów tłuszczowych blokujących filtry paliwowe. Termiczna, oksydacyjna i termooksydacyjna stabilność oleju napędowego oraz jego chemiczna reaktywność zależy od składu frakcyjnego oleju napędowego, jakości i udziału FAME jako biokomponentu.
Rozwiązanie tego problemu leży po stronie producentów olejów napędowych. Wytwarzany olej napędowy musi charakteryzować się znaczną rezerwą (przewyższająca obowiązujące wymagania) w zakresie odporności na utlenianie, co można uzyskać dzięki stosowaniu efektywnych dodatków przeciwutleniających. Niezmiernie istotny jest również odpowiedni dobór pakietów dodatków uszlachetniających stosowanych do wytwarzania oleju napędowego.
Wynikiem utleniania są produkty zagrażające poprawnemu funkcjonowaniu silników z zapłonem samoczynnym, a zwłaszcza układów wtrysku paliwa typu HPCR (High Pressure Common Rail). Zatem, odporność na utlenianie jest jedną z najważniejszych właściwości użytkowo-eksploatacyjnych olejów napędowych zawierających FAME ze względu na ich niską stabilność.
W większości obecnie stosowanych układów HPCR, paliwo jest podawane z dużym (kilkakrotnym) nadmiarem do wtryskiwaczy paliwa co sprawia, że ta jego część, która nie została doprowadzona do komór spalania silnika trafia do przewodów przelewowych, a później ponownie do zbiornika paliwa. Nagrzane w pompie wysokiego ciśnienia, a następnie we wtryskiwaczach paliwo spływając do zbiornika paliwa ma temperaturę sięgającą 70 ÷ 80°C i powoduje podwyższenie temperatury znajdującej się w nim dużej ilości paliwa często do ponad 60°C. Pogłębia to procesy systematycznej, przyspieszonej degradacji paliwa i sprzyja powstawaniu osadów wewnętrznych na elementach wtryskiwaczy. Chwilowa temperatura oddziałująca na sprężone paliwo w końcówce rozpylacza może przekraczać nawet 300°C. Kwasy karboksylowe powstające na skutek procesów starzenia FAME powodują korozję elementów zawierających żelazo i tworzenie karboksylowych soli żelazowych sprzyjających powstawaniu osadów wewnętrznych.
Tymczasem, szybka ewolucja konstrukcji współczesnych układów wysokociśnieniowego wtrysku paliwa sprawiła, że są one coraz bardziej skomplikowane, ich elementy składowe są coraz mniejsze, a zarazem coraz dokładniej wykonane. Wytworzone na skutek procesów starzenia FAME osady, mają bardzo szkodliwy wpływ na pracę takich układów i mogą doprowadzić nawet do ich awaryjnego uszkodzenia. Wpływ ten jest tym większy im bardziej nowoczesny jest układ wtrysku paliwa. Silne przyleganie, na skutek adhezji, osadów do powierzchni roboczych elementów wtryskiwaczy powoduje zaburzenia zarówno w ilościowym jak i jakościowym podawaniu (wtryskiwaniu) paliwa do komór spalania w czasie. Wynika to z powstawania znacznych różnic pomiędzy rzeczywistym początkiem wtrysku paliwa, a początkiem określonym na podstawie sygnałów sterujących pracą wtryskiwacza. Skutkiem tego jest niedopuszczalne rozstrojenie częściowych dawek paliwa wtrysku wielokrotnego. Prowadzi to między innymi do:
