Technologię tę opracowali naukowcy z Zakładu Technologii Szkła Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Krakowie.
Szkło z ekranów starych telewizorów, zawierające szkodliwe związki chemiczne, dotąd zalegało na wysypiskach. Kineskop telewizora, gdy trafia do zakładu utylizacji, jest rozbierany na części, które poddawane są recyklingowi — z wyjątkiem szkła z telewizyjnego kineskopu oraz ekranu.
W składzie kineskopu czarno-białego lub kolorowego znajduje się szkło krzemianowo-strontowo-barowe o zielono-niebieskiej barwie oraz szkło zawierającego ołów. W uzyskanej z tego szkła stłuczce znajdują się tlenek baru, tlenek ołowiu, tlenek strontu. Ze względu na skład chemiczny nie może być ona wykorzystywana jako surowiec w przemyśle szklarskim, dlatego trafia na wysypiska..
Polscy naukowcy wytworzyli ze stłuczki ceramikę ze szkliwem z połyskiem i szkliwem matowym. Najpierw szkło zostało zmielone, następnie dodano do niego inny odpad — surowiec skalny bazalt, używany jako kruszywo do budowy dróg i autostrad. Bazalt jest bardzo twardy, ma dużą wytrzymałość i niski współczynnik rozszerzalności termicznej.
Taką mieszankę dodatkowo modyfikowano stosując niedrogi surowiec — kaolin. Otrzymane szkliwo nanoszono na biskwity ceramiczne. Następnie w wyniku obróbki termicznej w laboratoryjnym piecu wypalano biskwit z naniesioną warstwą szkliwa i w ten sposób powstawała innowacyjna ceramika.
