Tablica reklamowa czasem może być budowlą

Prawo budowlane nie definiuje reklamy. Istnieje jednak interpretacja Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego, która odsyła do definicji reklamy z ustawy o drogach publicznych. Zgodnie z nią za reklamę należy uważać nośniki informacji wizualnej wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami. Przy czym konstrukcja urządzenia reklamowego będzie bardziej skomplikowana niż tablicy reklamowej.

Przepisy traktują instalacje reklamowe jako:

- budowle (art. 3 pkt 3),

- obiekty małej architektury (art. 3 pkt 4)

- tablice i urządzenia reklamowe (art. 29 ust. 2 pkt 6).

Prawo budowlane nie definiuje, co należy rozumieć pod tym ostatnim pojęciem, ani nic nie mówi o rozmiarach tablic i urządzeń reklamowych.

Władze miast, zwłaszcza dużych, często określają szczegółowe zasady wywieszania i montowania reklam, łącznie z ich rozmiarami. Tak jest np. w Łodzi. Ale nie ma tu reguły. Ustalonych zasad nie ma np. Poznań.

[srodtytul]Kiedy samo zgłoszenie[/srodtytul]

Na montaż większości tablic oraz urządzeń reklamowych instalowanych na budynkach wystarczy zgłoszenie. Wniosek trzeba złożyć u starosty wraz z oświadczeniem o tytule prawnym do dysponowania gruntem, a więc przede wszystkim prawie własności lub użytkowania wieczystego. Niezbędne są także szkice i rysunki, które określą wygląd oraz sposób montażu reklamy.

Bardzo często też potrzebna jest zgoda zarządcy drogi. Chodzi o reklamy zawieszone miedzy budynkami nad ulicą, w sytuacji gdy mogą one utrudnić widoczność kierowcom i tym samym stworzyć niebezpieczeństwo wypadku. Dotyczy to także tych znajdujących się w pasie drogowym. Zgodnie z ustawą o drogach publicznych [b]pasem drogowym jest wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane drogi oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z potrzebami zarządzania drogą.[/b]

W wypadku zgłoszenia trzeba następnie poczekać 30 dni. Jeżeli w tym czasie starosta nie złoży sprzeciwu, to można rozpoczynać pracę. Oznacza to bowiem, że udzielił tzw. milczącej zgody. Gdy zależy nam na czasie, można zwrócić się do starosty o wydanie zaświadczenia, że nie zamierza kwestionować zgłoszenia (ma on siedem dni na jego wydanie). Kto ma takie zaświadczenie, może rozpocząć prace.

Jak zawsze od reguły są wyjątki. W tym wypadku uczyniono je dla tych tablic i urządzeń, które miałyby być zamontowane na obiektach wpisanych do rejestru zabytków oraz reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym (art. 2 pkt 15 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178080]ustawy o ruchu drogowym[/mail]).

[b]Uwaga! Zawsze zgłaszając reklamę, trzeba liczyć się z tym, że starosta zgłosi sprzeciw i nałoży obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę. [/b]

Na tym tle dochodzi do wielu sporów, a orzecznictwo sądów administracyjnych jest bogate.

Reklama może być także traktowana jako mała architektura. Za jej przykłady prawo budowlane uważa w szczególności obiekty kultu religijnego, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, a także służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku obiekty użytkowe. Powyższe wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy. Zatem w pewnych przypadkach tablice i urządzenia reklamowe mogą być kwalifikowane jako obiekty małej architektury – ale tylko wtedy, gdy ich funkcja nie jest jedynie reklamowa. W takim wypadku potrzebne jest zgłoszenie.

[srodtytul]Bez pozwolenia ani rusz[/srodtytul]

Pozwolenia na budowę wymagają reklamy, które przepisy traktują jako budowlę, głównie dotyczy to reklam wolno stojących trwale związanych z gruntem. Sądy administracyjne wielokrotnie musiały rozstrzygać, która reklama jest trwale związana z gruntem, a która nie.

Uzyskanie pozwolenia na budowę nie jest już takie proste. Liczba wymaganych dokumentów jest spora, a starosta przeprowadza postępowanie administracyjne.

W starostwie składa się:

- wniosek o pozwolenie na budowę,

- cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z zaświadczeniem projektanta (i sprawdzającego) o przynależności do właściwej izby samorządu zawodowego,

- oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a więc przede wszystkim: prawie własności lub użytkowania wieczystego,

- wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a gdy go nie ma – decyzję o warunkach zabudowy,

- upoważnienie udzielone osobie działającej w naszym imieniu, jeżeli sami nie mamy czasu biegać po urzędach.

Bardzo często potrzebne są też zgody różnych instytucji, np. w wypadku obiektów wpisanych do rejestru zabytków – wojewódzkiego konserwatora zabytków, a w wypadku reklam w pasie drogowym – zarządcy drogi.

Niektóre miasta, jak np. Łódź, wymagają jeszcze opinii plastyka miasta.

Wzory wniosku o pozwolenie na budowę, oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz decyzji o pozwoleniu na budowę zawiera [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=169961]rozporządzenie ministra infrastruktury z 23 czerwca 2003 r. (DzU z 2003 r. nr 120, poz. 1127 z późn. zm.)[/mail]

[srodtytul]Decyzja po 65 dniach[/srodtytul]

Starosta sprawdza kompletność wniosku, ustala strony i zawiadamia o rozpoczęciu postępowania. W postępowaniu o pozwolenie na budowę stronami są: inwestor, właściciel, użytkownik wieczysty oraz zarządca, których nieruchomości znajdują się w obszarze oddziaływania obiektu objętego wnioskiem o pozwolenie. Takie są zasady, ale sąsiedzi nie zawsze biorą udział w postępowaniu o wydanie pozwolenia. W wypadku reklam często stroną będzie tylko inwestor.

Wspomniany obszar oddziaływania wyznacza się wokół budynku lub innego obiektu, na którym zamierzamy zamontować reklamę. Robi to starosta na podstawie przepisów odrębnych, ich lista jest długa. Znajdują się na niej wszystkie przepisy techniczno-budowlane oraz tzw. ochroniarskie, dotyczące np. ochrony zabytków, środowiska. Jednym z najważniejszych aktów na tej liście jest [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166033]rozporządzenie ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 2002 r. nr 75, poz. 690 z późn. zm.).[/mail]

Starosta ma 65 dni na wydanie pozwolenia na budowę. Jeżeli go w tym czasie nie wyda, to zapłaci karę 500 zł za każdy dzień zwłoki. Jeżeli starosta odmówi wydania pozwolenia na budowę, można się odwołać do wojewody.

Od planującego budowę zależy, kiedy ją rozpocznie. Najwcześniej może to zrobić w ciągu 14 dni od wydania pozwolenia (z małymi wyjątkami). Jeżeli przez te dwa tygodnie nikt nie wniesie odwołania, to pozwolenie staje się prawomocne.