Opłaty nie mogą dyskryminować właścicieli lokali użytkowych

Zwiększone obciążenia właścicieli lokali użytkowych w stosunku do właścicieli lokali mieszkalnych musi być uzasadnione rzeczywistym wymiarem kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej związanych z korzystaniem z konkretnego lokalu użytkowego – orzekł Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

Publikacja: 26.08.2013 12:21

Opłaty nie mogą dyskryminować właścicieli lokali użytkowych

Foto: Fotorzepa, MW Michał Walczak

E. K. wniosła o uchylenie uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej w części podwyższającej miesięczne opłaty z tytułu zarządu nieruchomością wspólną w stosunku do właścicieli lokali użytkowych.

Podała, że jest właścicielką lokalu niemieszkalnego. W dniu 23 maja 2012 r. ogół właścicieli nieruchomości tworzących Wspólnotę Mieszkaniową podjął zaskarżoną uchwałę. W załączniku do niej dokonano zróżnicowania opłat na koszty zarządy za usługi świadczone w zakresie administrowania (wynagrodzenie zarządcy, sprzątanie i utrzymanie zieleni) właścicieli lokali użytkowych w stosunku do właścicieli lokali mieszkalnych. Dla lokalu E.K. przyjęto wysokość miesięcznej zaliczki na poziomie 2, 75 zł/m2, natomiast wysokość zaliczki w stosunku do lokali mieszkalnych ustalono na poziomie 0, 85 zł/m2.

Właścicielka podniosła, iż możliwość zwiększenia obciążenia właścicieli lokali użytkowych w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej ponad poziom wynikający z zasady określonej w art. 12 ustawy o własności lokali dopuszczalna jest istnieniem określonych (a nie hipotetycznych) uciążliwości lub zwiększonej kosztochłonności takiej kategorii lokali w zakresie mającym wpływ na utrzymanie wspólnej nieruchomości. Powołała się przy tym na wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie (sygn. akt I ACa 789/10). Jej zdaniem podwyższenie opłat na pokrycie kosztów zarządy nieruchomością wspólną w stosunku do właścicieli lokali usługowych nie znajdowały uzasadnionych podstaw, bowiem zwiększenie zaliczki jest dopuszczalne tylko, gdy koszty eksploatacji lokalu użytkowego są faktycznie wyższe.

- Nie sposób przyjąć założenia, iż koszty eksploatacji lokali usługowych są wyższe, aniżeli koszty związane z użytkowaniem lokali mieszkalnych. Nie każdy bowiem lokal usługowy różni się w swoim przeznaczeniu i użytkowaniu od przeciętnego lokalu mieszkalnego – wyjaśniła właścicielka.

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wniosła o oddalenie powództwa. Jej zdaniem chybiony był zarzut właścicielki lokalu użytkowego, zgodnie z którym wspólnota nie wskazała podstaw uzasadniających zróżnicowanie opłat miesięcznych z tytułu zarządu nieruchomością wspólną w zakresie administrowania w odniesieniu do lokali mieszkalnych oraz lokali usługowych. Zwróciła uwagę, że członków Wspólnoty Mieszkaniowej obowiązuje uchwała z 2010 r. określająca stawki, które należy stosować przy ustaleniu wynagrodzenia zarządy za usługi administrowania nieruchomością wspólną. Uchwała ta nie została zaskarżona ani przez E.K. ani przez któregokolwiek z członków Wspólnoty, zatem jest on dobrą podstawą do żądania w stosunku do właścicielki podwyższonych opłat przynajmniej do czasu jej zmiany przez wspólnotę. Wspólnota podniosła, że zaskarżona uchwała nie zawiera postanowień podwyższających miesięczne opłaty z tytułu zarządu nieruchomością wspólną w stosunku do właścicieli lokali użytkowych ponad kwotę 0, 85 zł/m2. Uchwała ta powtarza jedynie stawki obowiązujące członków Wspólnoty na podstawie wcześniej podjętej uchwały.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu (sygn. akt I C 1201/12) przyznał rację właścicielce lokalu użytkowego, uznając, iż jej powództwo jest zasadne.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy przypomniał, iż uchwała zwiększająca obciążenie właścicieli lokali użytkowych musi zostać podjęta w odniesieniu do indywidualnie oznaczonych lokali. Powinna wskazywać konkretny lokal oraz konkretne okoliczności faktyczne uzasadniające zwiększone obciążenie finansowe (do uiszczania opłat wyższych mogą zostać zobowiązani tylko ci właściciele lokali użytkowych, w przypadku których uzasadnia to sposób korzystania z tych lokali wpływający na wzrost kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej. -Zwiększenie jest zatem dopuszczalne, jeżeli koszty eksploatacji lokalu są rzeczywiście większe. Podstawą podjęcia uchwały jest istnienie określonych (a nie hipotetycznych) uciążliwości lub zwiększonej kosztochłonności takiego lokalu w zakresie mających wpływ na utrzymanie wspólnej nieruchomości – stwierdził sąd.

Odnosząc się do tej konkretnej sprawy Sąd Okręgowy uznał, iż skoro przywołany przepis art. 12 ust. 3 o własności lokali zezwala na odstępstwo od zasady obciążenia według udziałów tylko w sytuacji generowania przez konkretny lokal użytkowy zwiększonych kosztów utrzymania dla nieruchomości wspólnej, a takie okoliczności nie zachodziły, to znaczy, że uchwała pozbawiona była uzasadnienia faktycznego, a tym samym również podstawy prawnej. Ponadto uchwała ta niewątpliwie godzi również w interes samej E.K, a także właścicieli innych lokali użytkowych, skoro nakłada na nich nieuzasadnione, nieusprawiedliwione rzeczywistymi okolicznościami, obciążenia.

Matura i egzamin ósmoklasisty
Egzamin 8-klasisty: język polski. Odpowiedzi eksperta WSiP
Prawo rodzinne
Rozwód tam, gdzie ślub. Szybciej, bliżej domu i niedrogo
Nieruchomości
Czy dziecko może dostać grunt obciążony służebnością? Wyrok SN
Prawo w Polsce
Jak zmienić miejsce głosowania w wyborach prezydenckich 2025?
Prawo drogowe
Ważny wyrok dla kierowców i rowerzystów. Chodzi o pierwszeństwo