Słynne zwoje odkryte w 1947 roku w jaskiniach przylegających do starożytnego Khirbet Qumran w pobliżu Morza Martwego zawierają najstarsze znane teksty prawie wszystkich ksiąg wchodzących w skład z Biblii hebrajskiej z wyjątkiem dwóch — Księgi Estery i Księgi Nehemiasza.
Fragmenty księgi Nehemiasza znalazł Torleif Elgvin z Ewangelicko-Luterańskiego Uniwersytetu w Oslo we współpracy z Esther Eshel z Uniwersytetu Bar-Ilan w Izraelu. Uczeni badali nieznane wcześniej fragmenty 29 zwojów. Wśród znanych z innych rękopisów z Qumran ksiąg Biblijnych takich jak Księga Rodzaju, Wyjścia, Kapłańska, Samuela Rut i Powtórzonego Prawa i innych badacze odkryli także fragmenty Księgi Nehemiasza.
Większość z tych fragmentów wydobyto z „Jaskini 4" w pobliżu Morza Martwego, ale kilka znaleziono w jaskiniach Bar Kochby. Niewielkie fragmenty pochodzą z doliny Wadi el-Daliyeh, czternaście kilometrów na północ od Jerycha. Zwoje znad Morza Martwego to zbiór 972 tekstów, napisanych na pergaminie, choć niektóre spisane zostały na papirusie. Zawierają szereg tekstów — wśród nich są najstarsze zapisy ksiąg Biblii hebrajskiej i tekstów religijnych, które nie weszły do kanonu biblijnego.
Rękopisy z Qumran napisane zostały w języku hebrajskim, aramejskim i greckim. Analiza filologiczna wskazuje, że rękopisy powstawały między 150 r. p. n. e. a 70 n. e. Najnowsze badania metodą radiowęglową dowodzą jednak, że niektóre zwoje mogą pochodzić nawet z III w. p. n. e.
