10 000 lat temu tereny obecnej Sahary nie były pustynią, w tej części Afryki panował wilgotny klimat, rosła tam bujna roślinność. Egzystujący tam ludzie trudnili się łowiectwem i zbieractwem, wiedli życie na pół osiadłe, posługiwali się już ceramiką, jednak żywili się w dalszym ciągu dziką zwierzyną i dzikimi zbożami. Około 7000 - 5000 lat temu klimat się zmienił, stał się o wiele bardziej suchy, co zmusiło ludność do przyjęcia bardziej wędrownego trybu życia. Świadczą o tym ryty i malowidła naskalne oraz kości spożywanego bydła w osadach i obozowiskach z tego okresu badanych przez archeologów. Jednak dotychczas nie znane były żadne dowody na to, że bydło to było hodowane lub że korzystano z mleka.
Dowodów dostarczyli chemicy. Zbadali ceramikę, ułamki naczyń odkryte wiele lat temu przez archeologów w schronisku skalnym Takarkori w pasmie górskim Tadrart Acacus w Libii. Okazało się, że w porowatej glinie przetrwały resztki kwasów tłuszczowych jakie zawiera mleko. Analiza wykazała, że połowa glinianych naczyń z tego stanowiska służyła jako pojemniki na mleko lub przetwory mleczne takie jak masło, ser, jogurt.
