Wzniesiono ją z kamienia 4200 lat temu. Badacze zlokalizowali dotychczas 300 metrów obwarowań, zamykały one przestrzeń 4 ha. Wykopaliskami kieruje prof. Vicente Lull z Uniwersytetu Autonomicznego w Barcelonie. Mur obronny, zbudowany z wielkich głazów, spojonych bardzo dobrej jakości zaprawą wapienną, miał grubość od 2 do 3 metrów. Wysokość muru sięgała 6 — 7 m. Na odcinku 70 metrów archeolodzy odkryli w murze 6 kwadratowych wież.

Do twierdzy prowadziła monumentalna brama z ostrołukowym sklepieniem — jest to dotychczas najstarszy taki element architektoniczny znany z prehistorycznej Europy. Podobne potrafiono wykonywać w tym czasie w Egipcie, Palestynie, Jordanii. Ostrołuki znane są również z Troi, ale tam element ten jest późniejszy o kilkaset lat. W bramie tkwiły podwójne wrota z grubych drewnianych belek, drugie nie były usytuowane bezpośrednio za pierwszymi, ale nieco z boku, przez to nie były widoczne z zewnątrz. Wewnątrz murów badacze odkopali pozostałosci dużych i małych budynków, najobszerniejsze zajmowały powierzchnię 70 m. kw.

Budynki miały osobne wejścia, oddzielały je placyki i wąskie przesmyki. W stosunkowo dobrym stanie przetrwał kamienny zbiornik mieszczący 400 tys. litrów wody pitnej, dłuższa ściana zbiornika ma 20 m. Służył on wszystkim mieszkańcom twierdzy. - La Bastida była prawdopodobnie najpotężniejszą osadą Europy w epoce brązu. Mogły sie z nią równać tylko podobne osady z Bliskiego Wschodu. Świadczy ona zresztą o tym, że wznieśli ją lub została wzniesiona pod kierunkiem ludzi przybyłych stamtąd. Wskazuje ona na nowe w tym czasie w Europie sposoby prowadzenia walki, zarówno jeśli chodzi o atak jak i obronę. Jest to osada wzniesiona wyłącznie w celach militarnych — wyjaśnia prof. Vicente Lull.