Nawiązane na tej podstawie stosunki pracy przekształcą się 1 stycznia 2012 r. w bezterminowe umowy o pracę. Do tego czasu stosujemy też do nich stare zasady płacowe, czyli dwa [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178707]rozporządzenia Rady Ministrów z 2 sierpnia 2005 r. (DzU nr 146, poz. 1222[/link] i [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178708]1223[/link] ze zm.).
W zasadzie więc otrzymują oni takie same składniki wynagrodzeń jak opisani pracownicy umowni.
Dostają zatem pensje zasadnicze, których dolne i górne granice (widełki płacowe) zakreślają dla poszczególnych stanowisk pracy cytowane rozporządzenia.
Dodatek funkcyjny otrzymują więc zatrudnieni na podstawie mianowania na stanowiskach związanych z kierowaniem zespołem oraz na innych, jeśli rozporządzenia przewidują dla nich ten dodatek w swoich załącznikach. Dodatek został wskazany kwotowo lub metodą widełkową.
Dodatek specjalny przełożony może przyznać z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków służbowych, obłożenia dodatkowymi zadaniami albo ze względu na warunki pracy bądź warunki jej wykonywania. Jednostka wypłaca go z puli środków własnych przeznaczonych na wynagrodzenia w wysokości maksymalnie 40 proc. podstawy stanowiącej wynagrodzenie zasadnicze dodane do dodatku funkcyjnego. Pracujący na podstawie mianowania w urzędach miasta stołecznego Warszawy i w innych miastach, w tym na prawach powiatu, powyżej 300 tys. mieszkańców mogą liczyć na dodatek specjalny równy nawet 50 proc. tak oszacowanej podstawy wymiaru.
