[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=0FF79FFC1124196F2A7E4932424CA60D?id=163433]Ustawa z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym [/link]stanowi bowiem w art. 6 ust. 1,że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Oznacza to, że gmina może – o ile inne przepisy nie stoją temu na przeszkodzie – realizować wszystkie zadania związane ze sprawami lokalnymi w formie partnerstwa publiczno-prywatnego.
Zanim jednak gmina przystąpi do realizacji zadań w takiej formule, musi dokonać wyboru prywatnego kooperanta. Może tego dokonać w dwojaki sposób. Albo wykorzystując w tym celu przepisy prawa zamówień publicznych, albo też na podstawie przepisów ustawy o koncesjach na roboty budowlane i usługi. Podkreślić trzeba, że wybór ten nie jest dowolny, a zależy od tego, w jakiej formie przedsiębiorca otrzyma wynagrodzenie. Jeżeli będzie nim prawo do pobierania pożytków z przedmiotu partnerstwa (z wybudowanej drogi) albo przede wszystkim to prawo połączone z zapłatą określonej sumy pieniężnej, to wyboru partnera prywatnego dokonuje się zgodnie z przepisami ustawy o koncesjach.
Ważne jest również zawarcie umowy. Ustawa o PPP określa jej najważniejsze postanowienia. Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy przez umowę partner prywatny zobowiązuje się do realizacji przedsięwzięcia za wynagrodzeniem oraz poniesienia w całości albo w części wydatków na jego realizację. Podmiot publiczny zobowiązuje się do współdziałania w osiągnięciu celu przedsięwzięcia, w szczególności poprzez wniesienie wkładu własnego.
