O śmierci artysty poinformowała na Facebooku Budka Suflera. „Odszedł Michał Hochman. Mówiono o nim Ostatni Taki Bard. I słusznie. Radosny, gościnny, kochający muzykę jak mało kto. Był częścią polskiej społeczności na całym świecie. Często zapraszaliśmy Michała na swoje koncerty. Pamiętne zwłaszcza są te w Sali Kongresowej w Warszawie. Często również my korzystaliśmy z Jego gościnności w USA. Był artystą, który nie starał się za wszelką cenę zdobywać serca słuchacza. Do samego końca śpiewał i grał. Jego „Konik na biegunach” to wielopokoleniowy przebój. Żegnaj Michale” – czytamy we wpisie.
Hochman nagrał „Konika na biegunach” z warszawskim zespołem Kawalerowie
Michał Hochman na scenie debiutował w wieku 15 lat, w 1959 r. Jako 16-latek wziął udział w konkursie piosenkarskim w Lublinie (1960), gdzie otrzymał wyróżnienie za wykonanie piosenek Paula Anki (Diana; Pity, Pity) i Neila Sedaki (Oh, Carol). Jego kariera zaczęła nabierać rozpędu w drugiej połowie lat 60. W 1965 roku Hochman nagrał „Konika na biegunach” z warszawskim zespołem Kawalerowie w Programie III Polskiego Radia. W tym samym roku zaprezentował tę piosenkę podczas eliminacji Pagartu do festiwalu w Opolu i zwyciężył. Do występu na festiwalu jednak nie doszło, ponieważ tamtejsza Rada Programowa jego piosenkę odrzuciła a w zamian zaproponowała wykonanie piosenki „Buzi od Rózi”. Po jej przesłuchaniu, wokalista odmówił udziału w festiwalu. Mimo to Konik na biegunach stał się jego największym przebojem. W 1966 roku śpiewana przez niego piosenka pt. „Złoty Uśmiech”, została wybrana „Lubelską Piosenką Roku 1966”.
W 1966 roku śpiewana przez niego piosenka pt. „Złoty Uśmiech”, została wybrana „Lubelską Piosenką Roku 1966”
Wokalista występował także z lubelską formacją Minstrele, z którą nagrał piosenki: „Mała”, „Spacer z cieniem”, „Nie wiem” i „Uśmiech na zapas”. Brał udział w comiesięcznych Radiowych Giełdach Piosenki w Warszawie. Dwie piosenki w jego wykonaniu zdobyły wówczas I nagrodę, a mianowicie: 32 Grudnia (muz. i sł. Janusz Pliwko) i Złoty Uśmiech (muz. Marek Wojtkiewicz, sł. Jerzy Księski).
