Podczas okupacji była łączniczką AK, a po aresztowaniu przez gestapo więźniem obozów Ravensbrueck i Neu-Rohlau. Po wojnie wyemigrowała do Włoch i została asystentką Melchiora Wańkowicza. Potem studiowała na Sorbonie i osiadła w Paryżu. Z mężem Kazimierzem Romanowiczem w 1946 r. założyli księgarnię i wydawnictwo Libella oraz Galerię Lambert. Zofia Romanowiczowa współpracowała z paryską „Kulturą” i była sygnatariuszką deklaracji solidarnościowej List 59. Zmarła we francuskiej miejscowości Lailly-en-Val.