Trzy palce, komiks Richa Koslowskiego

„Trzy palce" wpadły mi w ręce akurat w przededniu pokazu „Kubusia i przyjaciół", najnowszej produkcji Disney Pictures. A komiks traktuje o machlojkach w światku animacji, zwłaszcza w imperium pana Waltera i jego brata Roy'a.

Ster star systemu

Pierwszy autorski komiks Richa Koslowskiego od razu został dostrzeżony i wyróżniony (Nagroda Ignatz, 2003). Nic dziwnego – jest świetnie rysowany i inteligentnie miesza gatunki: zapowiada się jak dokument, przemienia w sensację, a kończy  – jak surrealistyczna bajka, z czytelnymi aluzjami. Temat chwytliwy: tajemnica sukcesu gwiazd kina. Tych największych, ponadczasowych. Kwestia talentu czy ustawka? Efekt charyzmy i pracowitości czy mrocznych knowań cwaniaków? Rezultat bolesnych wyrzeczeń czy nieetycznego działania?

Koslowski (ur. 1967, Milwaukee; na swej www.stronie prezentuje się jako „zajeb... pisarz, artysta, geniusz") z przymrużeniem oka traktuje fabułę, postaci i legendy o star systemie. Ale i sugeruje, że kariera nie zależy tylko od uśmiechu fortuny. Trzeba jej pomóc na różne sposoby...

Jak to robi Walters ze szczurem

Akcja „Trzech palców" rozgrywa się w Hollywood, teraz i kilkadziesiąt lat wcześniej. Wścibski dziennikarz przeprowadza dochodzenie w sprawie sekretnego „rytuału", któremu rzekomo poddawano najsłynniejsze animowane postaci.

Przy okazji, cofamy się do początków rysunkowo-kinowego biznesu. Bohaterami są niejaki Zawrotek Walters (nietrudno zgadnąć, że pod tym nazwiskiem ukrywa się Walt Disney), twórca „kreskowego" mocarstwa oraz jego superstar, szczur Rickey (jasne, że chodzi o Mickey Mouse). Narodziny gwiazdy przebiegają zgodnie z amerykańskim schematem: niespełniony w ludzkim przemyśle kinematograficznym Zawrotek trafia do baru, w którym gościom przygrywa na fortepianie szczur...

Od tej pory obydwaj robią światową karierę. Wytwórnia Zawrotka zarabia krocie, co napędza konkurencję i popycha kolejne zwierzątka do próby sił na ekranie. Większość z nich znamy i bez trudu odszyfrowujemy ich tożsamość: Lew Król, Kurczak Carhorn (Kurczak Mały), Prosiak Portki (najmądrzejsza z Trzech Świnek), Kot Freidrich, (Kot Fritz) Kaczor Dapper (Donald), Królik Buggy (Bugs), Miś Peeh (to Pooh, czyli Puchatek) oraz „ukochana" Rickey'a, Torbacz Millie (Minie Mouse).

Niestety, żaden ze stworków nich nie osiąga pozycji Rickey'a. Dlaczego? Fama głosi, że Rickey zawładnął odbiorcami dzięki... trzem palcom, decydującym o jego niekwestionowanym uroku. Więc pretendenci do filmowej sławy poddają się chirurgicznemu usunięciu zbędnych elementów łap. Konsekwencje bywają straszne – okaleczenia, depresje, alkoholizm. A szczur króluje. Do dziś inaguruje każdą produkcję Disneya. Jest nie tylko symbolem wytwórni, również symbolem amerykańskich snów – obok MM, Kennedych, M.L. Kinga, Warhola.

Idole z czasem

Koslowski zręcznie różnicuje sposób obrazowania, w zależności od czasu akcji. Wątki retrospektywne stylizuje na stare zdjęcia pędzelkiem i tuszem. Natomiast część współczesna jest rysowana ostrą kreską, z mnóstwem detali. Obydwie konwencje realistyczne, lecz odmienne w klimacie.

Autor znakomicie bawi się – a wraz z nim czytelnik – postarzając postaci słynnych animek. Przecież od momentu pojawiania się na ekranie powinny się posunąć. Jedne wyłysiały i utyły, inne zbrzydły, niektóre tknęła demencja. Rysownik swobodnie miesza chronologię Król Lew pokazuje zniekształconą łapę – rezultat nieudanej operacji w Chinatown, na którą zdecydował się przed filmem (w istocie powstałym dopiero w 1994 roku). Co na to  konkurencja? Bartholomew Baxter „Buggy" Królik III, duma wytwórni Warner Brothers  zaprzecza pogłoskom o „rytuale", lecz dziwnie nie chce zdjąć z dłoni rękawiczek. Szczur Ricky też zabiera głos, lecz mętnie. Pomarszczony pyszczek i oklapłe uszka ukrywa w mroku. Jarzy się tylko pet, trzymany w trójpalczastej łapce.

Proszę koniecznie doczytać komiks do ostatniej planszy. Zamyka go autoportret Koslowskiego i... dwa dodatki specjalne, których nie zdradzę.

Rich Koslowski – rysunki i scenariusz