Dziesięć płyt z najważniejszymi nagraniami bossa novy ukazało się z okazji 50-lecia powstania tego stylu.
Wszystko zaczęło się od piosenki „Chega de Saudade”, do której muzykę napisał Antonio Carlos Jobim, a słowa Vinicius de Moraes. Zaśpiewała ją Elizete Cardoso i umieściła na płycie „Cancao do Amor” wydanej w maju 1958 r. Na gitarze akompaniował jej Joao Gilberto, który dwa miesiące później nagrał własną wersję.
Nowy styl szybko zdobył popularność wśród artystycznej bohemy Rio de Janeiro. Inspiracją dla jego twórców były nie tylko samba i amerykański cool jazz, ale także dokonania francuskiego piosenkarza Henri Salvadora śpiewającego w filmie „Europa di notte” Alessandro Blasettiego piosenkę „Dans mon ile”.
Bossa nova zdecydowanie różniła się od popularnej w Brazylii samby. Była bardziej skomplikowana harmonicznie i miała delikatny pulsujący rytm przypominający swing. Brazylijczycy podkreślali, że ich bossa kołysze się na prawo i lewo, a jazz – do przodu i do tyłu. Samo określenie bossa nova oznacza nowy trend i pojawiło się znacznie wcześniej. Podstawą instrumentarium była gitara akustyczna, a także fortepian.
W świecie uważano bossa novę za brazylijski jazz. Niesłusznie, bo wiele nagrań z towarzyszeniem orkiestry nosiło znamiona popu. Znajdziemy je na wspomnianych kompilacjach, a nazwiska artystów znane są tylko koneserom. Wśród nich wyróżniają się: Ellis Regina, Gal Costa, Miucha i Carlos Lyra.