Poetycki eksperyment

Miałem  to szczęście, że producenci zgłosili się do mnie. Interesują mnie biografie, bo to są historie, które są prawdziwe. Poza tym Baczyński był mi zawsze bliski, ponieważ jestem z Warszawy i interesuję się poezją.

A. R.:  Pytanie od Klaudii Łasicy - Czy koncepcja stworzenia filmu "poetycko - biograficznego" w takiej konstrukcji, jaką widzimy na ekranie, była początkowym zamierzeniem, czy może brałeś pod uwagę stworzenie pełnometrażowego filmu fabularnego, przedstawiając szerzej biografię Baczyńskiego, wyłącznie przy pomocy gry aktorskiej?.

K.P.: z pełnometrażową fabułą byłby problem, bo mieliśmy ograniczone środki. Z kolei dokument też byłby trudny, jest już niewielu świadków tamtych wydarzeń. Musieliśmy znaleźć nową formułę opowiedzenia tej historii w sposób pełny, wykorzystując te materiały, które mamy, nie dodając niczego od siebie. Stąd pomysł, żeby nie robić dialogów i ograniczyć się do poezji, która jest monologiem wewnętrznym bohatera oraz do wypowiedzi tych ludzi, którzy znali Krzysztofa. Udało mi się znaleźć kilka nagrań w archiwach radiowych i dotrzeć do kilku osób, które jeszcze żyją. To był eksperyment i chyba nikt nie miał pewności, czy zakończy się sukcesem.

S. S.: Zdecydowaliśmy się na hybrydę, na film w którym jest dużo elementów fabularnych opowiedzianych w sposób wyrafinowany operatorsko, w którym jest rozwinięta ścieżka muzyczna i w którym jest nienarracyjna poezja. Na początku głównym pomyłem Kordiana był slam. Osią narracyjną stały się wiersze Baczyńskiego, ale recytowane przez jego rówieśników, współcześnie żyjących młodych poetów, a nie profesjonalnych aktorów. Bardzo ciekawa jest siła tego przekazu i jego autentyczność.