Amerykańska świątynia hazardu jest synonimem muzycznego kiczu, przepychu i wodewilowych atrakcji, stanowiących jedynie dodatek do partii Black Jacka. Ale Las Vegas to znacznie więcej – jedyna w swoim rodzaju arena, na której muzycy zmagają się ze sobą.
Wbrew pozorom artystyczna emerytura w słynnym Cesars Palace, stanowiącym architektoniczną miniaturę rzymskiego Coloseum, nie jest ciepłą posadką. To morderczy maraton, rozgrywany na oczach wymagającej i bezlitosnej publiczności. Pięć razy w tygodniu trzeba prezentować widowisko – dowcipne, zaskakujące i warsztatowo nienaganne, czyli takie, które okaże się warte niebotycznie drogich biletów.
Las Vegas testowało już największych: Sinatrę i Presleya, ostatnio – Eltona Johna, Celine Dion oraz Cher. I choć przed laty o śpiewającym tam Elvisie mawiano, że był już muzykiem skończonym i przypominał karykaturę samego siebie, to dziś ogląda się jego koncerty inaczej. Był w słabej formie fizycznej i zamiast tańczyć z rzadka potrząsał biodrami, ale śpiewał wspaniale. Zarejestrowane wówczas występy są poruszającym portretem mężczyzny walczącego ze swą słabością.
W 1997 r., gdy Midler prezentowała program „Diva Las Vegas” wydany właśnie na DVD w serii Classic Performance Live, była w świetnej formie. Przez blisko dwie godziny uwodziła widzów, dając przykład doskonale skonstruowanego i nasyconego show. W Las Vegas nie wystarczy śpiewać, trzeba jeszcze mieć dystans do siebie, niewyczerpane pokłady dowcipu, talent aktorski i kabaretowy, a na dodatek mięśnie i nerwy ze stali.
Midler, która nigdy na dobre nie zaistniała w kinie, w Cesars Palace czuje się jak królowa. Wyskakuje na scenę w numerze „I Look Good”, chwaląc się, jak dobrze wygląda. Przeskakuje ze spokojnego jazzu do ragtime’u i szybkiego swingu, a w pogadankach między piosenkami (są one nawet ważniejsze niż fragmenty muzyczne) śmieje się z siebie, panującego w mieście przepychu i snobów – właścicieli złotych kart kredytowych, którzy wykupili miejsca w pierwszym rzędzie, a teraz muszą zadzierać głowy, by ją w ogóle zobaczyć.
