Japonia w Muzeum Manggha

Jej motto brzmi: „Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku".

- Po raz pierwszy pokazujemy naszą własną kolekcję – mówi Rz" Bogna Dziechciaruk-Maj, dyrektorka  muzeum. Na ogół miejsce to kojarzy się z dawną sztuką japońską z Kolekcji Feliksa Mangghi Jasieńskiego. Jest ona rzeczywiście u nas przechowywana, ale jako depozyt  Muzeum Narodowego w Krakowie. Natomiast nasza własna kolekcja obejmuje współczesną sztukę polską i japońską.

manggha.pl

Prezentujemy wybrane obiekty ze zgromadzonych około dwóch tysięcy. - To, co nas najbardziej interesuje, to styk kultury polskiej i japońskiej, czy Dalekiego Wschodu – dodaje Anna  Król, kuratorka wystawy „Podróż do Japonii". - Manggha  to unikatowe muzeum w skali europejskiej. Gromadzimy obrazy, grafiki, rysunki,  plakaty, fotografie, książki, rzemiosło artystyczne, a także kimona, maski i kostiumy teatru n?.

Znaczną część ekspozycji zajmują obrazy, rysunków, gwasze i akwarele Andrzeja Wajdy. Nie tylko te pochodzące z podróży z Japonii, świadomie nawiązujące w kompozycji do japońskiego drzeworytu ukiyo-e, ale także portrety, pejzaże oraz szkice do prac teatralnych i filmowych, które Wajda przekazał muzeum w darze wraz ze swym archiwum.

Przypominają, że muzeum powstało z inicjatywy Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz w 1994 roku. Przez pierwsze dziesięć lat było oddziałem Muzeum Narodowego w Krakowie, a zarazem miejscem działalności Fundacji Kyoto-Kraków, powołanej przez założycieli. Od 2007 funkcjonuje jako samodzielna instytucja. Niezwykły projekt budynku muzeum, subtelnie  wpisanego w zakole Wisły, naprzeciw Wawelu, to z kolei dar Arata Isozaki, wybitnego japońskiego architekta.

Chlubą krakowskiej Mangghi są również plakaty polskich twórców do filmów japońskich, pokazywanych u nas w latach 1950-90. Od projektu Izaaka Celnikiera do filmu „A jednak żyjemy" w reż. Tadashi Imai (1954 rok) do plakatu Waldemara Świerzego do „Sierpniowej rapsodii" w reż. Akiry Kurosawy ( 1993). W sumie muzeum zebrało ponad 80 prac, prezentujących historię japońskiego kina powojennego, a jednocześnie mistrzów polskiej szkoły plakatu.

Na wystawie nie brakuje także prac wybitnych japońskich grafików, jak choćby Kenya Hara Kenya, dyrektora kreatywnego marki MUJI, współpracującego też z firmami Kenzo i Suntory Obiekty typowo japońskie sąsiadują tutaj z dziełami luźno inspirowanymi Dalekim Wschodem. Zobaczyć więc można katagami, czyli szablony farbiarskie na papierze, niezmienne od wieków, stosowane w Japonii do dekorowania tkanin na kimona, czy wyrobów z ceramiki. A obok obrazy polskich malarzy - Tomasza Tatarczyka, czy Jerzego Stajudy - twórczo przeobrażające charakterystyczne dla sztuki japońskiej kompozycję i perspektywę.

Na zdjęciach znajdziemy dokumentację podróży z lat 30. do Japonii Ze'eva Aleksandrowicza, jak i serię współczesnych portretów Japończyków, fotografowanych przez Hir? Kikaia na tle tokijskiej świątyni Asakusy.

Na jesień muzeum zapowiada kolejną jubileuszową wystawę: „Arcydzieła sztuki japońskiej w kolekcjach polskich" .

Monika Kuc