Lada chwila znajdziemy replikę Ziemi

Technika poszukiwań rozwijana między innymi przez polskich badaczy, a oparta tak naprawdę na dokonaniach Einsteina, o czym – mam niekiedy wrażenie – się zapomina, jest coraz doskonalsza. Zespoły naukowców na całym świecie wciąż doskonalą obserwacyjną technikę mikrosoczewkowania. Dlatego tego rodzaju odkryć będzie przybywać, z czasem przestaną być określane jako niezwykłe, znikną z pierwszych stron gazet, media będą je kwitowały krótkimi wzmiankami.

Ale na razie daleko jeszcze do tego. Odkrycia dokonywane w kosmosie wciąż jeszcze są egzotyczne i jako takie po prostu ludzi fascynują. Naukowców też. Odkrywanie coraz mniejszych planet zbliża nas do momentu, gdy wreszcie odkryta zostanie planeta rozmiarów Ziemi. A to jest, tak mi się wydaje, coś, z czym wszyscy wiążą szczególne nadzieje. Nazwijmy rzecz po imieniu: wszystkim się wydaje, i naukowcom, i laikom, że istnieją dużo większe szanse odkrycia życia na planecie podobnej rozmiarami do Ziemi niż na dużo mniejszej lub dużo większej.

A nie jest tak?

Astronomowie i astrofizycy niewiele mają do powiedzenia o życiu poza naszym globem, choćby dlatego, że nie znają takich miejsc w kosmosie, w których rozwija się życie. Z kolei biolodzy znają tylko jedną, ziemską formę życia opartego na białku, dlatego mogą na ten temat innego jedynie spekulować.

Ale, jeśli już mamy spekulować, to z dotychczasowych odkryć dokonanych na naszej rodzimej planecie wynika, że życie oparte na białku rozwija się w temperaturze od mniej więcej minus 50 stopni w skali Celsjusza do plus 80 st. C. Na odkrytej właśnie planecie – tak szacujemy – temperatura wynosi około minus 250 stopni. No, może jest tam trochę cieplej. To jednak wciąż zdecydowanie za zimno na rozwój życia.