Ziobro skarży do SN umowę kredytu „Własny Kąt”

Sprawa dotyczy małżonków, którzy w kwietniu 2006 r. zawarli z PKO BP umowę kredytu hipotecznego „Własny Kąt”, waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego (CHF). Kwota kredytu została ustalona na 405 tys. 120,73 CHF. Bank wypłacił ją w całości w złotówkach. Sam kredyt również był spłacany w złotówkach. Zabezpieczeniem spłaty kredytu były hipoteki ustanowione na nieruchomościach.

Spłata kredytu miała następować poprzez potrącanie przez bank swoich wierzytelności z rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego pożyczkobiorców w walucie polskiej. Wysokość potraceń ustalana była według kursu sprzedaży dla dewiz obowiązującego w banku w dniu sprzedaży.

Egzekucja już trwa

Przez 7 lat raty kredytu spłacane były systematycznie. Potem kredytobiorcy przestali regulować zobowiązania, więc bank wypowiedział umowę w styczniu  2013 roku. Na początku kwietnia 2013 wystawiono bankowy tytuł egzekucyjny, który został zaopatrzony w klauzulę wykonalności przez sąd.

W 2015 r. przysługującą bankowi wierzytelność nabył fundusz inwestycyjny, który wystąpił do sądu z pozwem przeciwko dłużnikom. Wysokość wierzytelności dochodzonej pozwem stanowiła sumę 593 tys. 373,22 CHF, na którą składała się kwota należności głównej w wysokości 388 398,07 CHF oraz kwota skapitalizowanych odsetek w wysokości 204 tys. 405,15 CHF.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w stycznia 2018 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodny z żądaniem pozwu. Wobec braku sprzeciwu orzeczenie uprawomocniło się w całości. Przeciwko pozwanym zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, a egzekucja z majątku dłużników prowadzona jest do dzisiaj.

Sąd pominął, że to konsumenci

Działając z upoważnienia Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobro Zastępca Prokuratora Generalnego Robert Hernand wniósł skargę nadzwyczajną od prawomocnego nakazu zapłaty Sądu Okręgowego we Wrocławiu.

- Sąd nie uwzględnił faktu, iż pozwani są konsumentami i jako słabsza strona umowy zawieranej z profesjonalistą podlegają ochronie. Skutkiem tego było zaniechanie przez sąd zbadania z urzędu, czy przedłożona wraz z pozwem umowa kredytu nie zawierała niewiążących pozwanych klauzul niedozwolonych, w tym dotyczących wyliczenia kwoty kredytu i wysokość poszczególnych rat - podniesiono w skardze.

Prokurator Generalny zauważył, że do pozwu nie dołączono jakichkolwiek dokumentów, z których wynikałoby w jaki sposób wyliczono wysokość zobowiązania kredytobiorców oraz pozwalających na zweryfikowanie faktycznego poziomu zadłużenia pozwanych. W jego ocenie, takie braki były przeszkodą do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Czytaj więcej

Nieruchomości

Frankowicze-konsumenci bez ochrony sądu. Skarga nadzwyczajna RPO

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł skargę nadzwyczajną na korzyść małżonków, którzy zalegają bankowi ze spłatą kredytu we frankach. Wskazał na rażące naruszenia prawa przez sąd – nie zapewnił on właściwej ochrony konsumentów jako słabszej strony stosunku prawnego

- Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał nakaz zapłaty nie badając w ogóle ważności umowy do czego był zobowiązany z mocy prawa. Co więcej wydał orzeczenie w oparciu o oczywiście nieważną umowę kredytu. Umowa ta posiadała bowiem niezgodne z ustawą postanowienia dotyczące kursu przeliczeniowego oraz klauzule niedozwolone tożsame z klauzulami wpisanymi do Rejestru klauzul niedozwolonych prowadzonego przez Prezesa UOKiK. Ponadto o nieważności ww. umowy świadczy również jej sprzeczność z przepisami prawa bankowego. Faktycznie była to umowa kredytu złotówkowego a nie walutowego, a kredytobiorcy zawierając umowę nie wiedzieli jaka kwota zostanie im w rzeczywistości wypłacona w złotówkach. Nie znali oni bowiem kursu przeliczeniowego stosowanego przez bank. Natomiast zgodnie z przepisami prawa kredytobiorca musi wiedzieć jakiej wysokości zobowiązanie zaciąga i jakie konkretnie środki zostaną mu oddane do dyspozycji. Musi też znać całkowity koszt kredytu, wysokość rat i mechanizm ich ustalania - argumentuje w skardze PG.

Podkreślił, że w tych okolicznościach brak skierowania  sprawy do postępowania w oparciu o przepisy ogólne narusza równowagę kontraktową stron i aprobuje rażące naruszenie interesów konsumentów, polegające na wprowadzeniu daleko idącej dysproporcji praw i obowiązków na ich niekorzyść.