Chodzi o założenie do projektu nowelizacji prawa lotniczego. Jej rolą ma być implementacja dyrektywy 2009/12/WE w sprawie opłat lotniskowych.
Obecnie w Polsce ustala się opłaty według jednakowych zasad dla wszystkich lotnisk cywilnych. Projekt wprowadza dwie różne procedury, ich wybór będzie zależał od rocznej liczby pasażerów obsługiwanych przez dane lotnisko. Bardziej skomplikowane zasady będą obowiązywać dla lotnisk mających powyżej 5 mln pasażerów, a uproszczone – dla mniejszych.
Projekt zakłada, że w wypadku dużych lotnisk (tj. powyżej 5 mln pasażerów) będzie się stosować wprost przepisy dyrektywy (z jednym wyjątkiem). Te zaś przewidują, że zarządzający lotniskiem, zanim przygotuje taryfę opłat, będzie musiał przeprowadzić konsultacje ze stałymi użytkownikami lotniska. Następnie na tej podstawie przygotowana taryfa opłat będzie przedstawiana do zatwierdzenia prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego (ostatni wymóg nie wynika z dyrektywy). Spółka zarządzająca lotniskiem musi to zrobić z co najmniej kwartalnym wyprzedzeniem przed planowanym dniem jej wejścia w życie, dołączając przy tym uzasadnienie.
Prezes ULC będzie mógł odmówić zatwierdzenia opłaty lotniskowej lub nakazać jej zmianę, jeśli w sposób istotny i nieuzasadniony nie przystaje ona do informacji przedstawionych w planie generalnym danego lotniska.
Z kolei dla portów lotniczych obsługujących rocznie do 5 mln pasażerów zostanie zniesiony obowiązek przedkładania taryfy do zatwierdzenia prezesowi ULC. Taryfa zostanie przekazana jedynie do jego wiadomości, nie później niż w dniu jej wejścia w życie. Prezes ULC będzie mógł w terminie 30 dni od otrzymania taryfy nakazać jej zmianę.
