Zgodnie z ustawą o rachunkowości kierownik jednostki zapewnia sporządzenie sprawozdania finansowego nie później niż w ciągu trzech miesięcy od dnia bilansowego, a nie później niż sześć miesięcy od tego dnia właściciele czy też walne zgromadzenie wspólników powinni je zatwierdzić. W tym czasie firma prowadzi normalną działalność operacyjną. Toczą się rozmowy z kontrahentami, docierają informacje o stanie finansów dłużników, rozstrzygają się spory sądowe, spływają dokumenty. Zanim księgowy złoży podpis na poszczególnych elementach sprawozdania, te dokumenty czy informacje nie sprawiają problemów z właściwym ich zakwalifikowaniem i ewidencją. Wymagają podziału na te dotyczące zamykanego roku i bieżącego okresu. Jeśli sprawozdanie finansowe jest już sporządzone, to kryterium decydującym o sposobie ujęcia zdarzenia po dniu bilansowym jest to, czy ma ono istotny wpływ na to sprawozdanie. Jeśli tak, to dopóki raport nie jest zatwierdzony, trzeba go odpowiednio zmienić. Co to znaczy „istotny wpływ"? Zasada istotności to jedna z podstawowych zasad rachunkowości. Chodzi o takie określenie polityki rachunkowości, które zapewni wyodrębnienie wszystkich zdarzeń istotnych dla oceny sytuacji majątkowej, finansowej i wyniku finansowego firmy. Jeżeli pominięcie danej informacji wywarłoby istotnie ujemny wpływ na te parametry, to należy ją uznać za istotną. Często próg istotności ustala się jako procent przychodów, wyniku finansowego czy aktywów bilansu. To oczywiście duże uproszczenie, bo trzeba przy tym uwzględnić m.in. specyfikę działalności firmy czy osąd osób odpowiedzialnych za jej sprawozdawczość. Dobry opis ustalonej istotności w polityce rachunkowości może jednak ułatwić pracę. Zapraszam do lektury dzisiejszego wydania „Eksperta Księgowego".