Zwrócono na to uwagę w [b]interpelacji nr 13779[/b]. Z odpowiedzi na nią wynika, że w efekcie wezwania do usunięcia naruszenia prawa organ może albo na nie odpowiedzieć, albo pozostać bierny.
W orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowane jest stanowisko, że gdy na skutek wezwania do usunięcia naruszenia prawa organ stwierdzi, iż istotnie akt został przez niego podjęty z naruszeniem prawa, to konieczne staje się uruchomienie dostępnych mu środków prawnych służących przywróceniu stanu zgodnego z prawem.
W przypadku interpretacji skutkuje to uruchomieniem z urzędu procedury jej zmiany przewidzianej w art. 14e § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=293CBE86A3D1DB585FC2CB5AB6B7ADA7?id=176376]ordynacji podatkowej[/link]. Wnioski takie wynikają m.in. z [b]wyroku z 15 kwietnia 2009 r. (III SA/Wa 212/09)[/b].
Minister finansów może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość. Może też upoważnić podległe organy do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów. Dotyczy to tylko wydawania interpretacji indywidualnych, a nie ich zmiany. Właściwy do zmiany interpretacji indywidualnej jest tylko minister finansów, który nie może tej kompetencji przekazać innemu organowi podatkowemu.
Z tego właśnie względu resort finansów podjął kroki mające na celu zabezpieczenie interesów wnioskodawców. Wygląda to w ten sposób, że organ upoważniony w razie powzięcia wątpliwości co do prawidłowości wydanej interpretacji występuje do ministra finansów z jednoczesnym podkreśleniem, że na etapie złożonego wezwania do usunięcia naruszenia prawa zachodzi konieczność analizy wydanej interpretacji pod kątem jej zmiany.
