Podwyższone koszty dla pracowników twórców

Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 8 września 2011 (IPTPB2/415-299/11-4/DS).

Wnioskodawca naliczył koszty uzyskania przychodu w wysokości 50 proc. od części przychodu uzyskanego w wyniku pracy twórczej w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zakwestionował to urząd skarbowy, wskazując na brak odpowiednich zapisów w umowie o pracę wnioskodawcy. Zdaniem wnioskodawcy niesłusznie. Prowadził bowiem ewidencję, która pozwalała „rozgraniczyć ilość czasu pracy poświęconą na pracę nad utworem, jak również ilość czasu poświęconą na pozostałe czynności”.

Izba skarbowa przyznała jednak rację organowi podatkowemu. Zauważyła, że gdy podatnik wykonuje na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronione prawem autorskim, jak i niebędące przedmiotem prawa autorskiego, pozbawione cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności niechronionych prawem autorskim.

Umowa zawarta przez wnioskodawcę nie zawierała odpowiednich zapisów. Izba podkreśliła również, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika – twórcy.

Komentuje Tomasz Kret, starszy konsultant w Dziale PrawnopodatkowymPwC

Izba wyliczyła warunki, które musi spełnić pracownik, by część jego wynagrodzenia za pracę mogła zostać uznana za wypłaconą za przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych.

O ile wątpliwości nie budzi warunek spełniania przez rezultat pracy takiego pracownika definicji utworu określonej w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (czyli powstanie utworu), czego konsekwencją jest możliwość uznania pracodawcy za twórcę, o tyle wymóg umownego określenia części wynagrodzenia jako wypłacanej za przeniesienie praw autorskich wydaje się nieuzasadniony.

Art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT mówi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami wynoszą 50 proc. uzyskanego przychodu (pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód). Regulacja ta ma także zastosowanie do pracowników, którzy rozporządzili na rzecz pracodawcy prawami autorskimi do utworu stworzonego w ramach stosunku pracy.

Zwykle nabycie praw autorskich przez pracodawcę odbywa się w trybie określonym w art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, chyba że umowa o pracę zawiera odmienne uregulowania w tym przedmiocie. Przepis ten nie mówi nic o dodatkowym wynagrodzeniu, które należałoby się pracownikowi, oprócz wynagrodzenia za pracę, za przeniesienie praw autorskich do utworu na pracodawcę.

Jednocześnie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT nie uzależnia stosowania podwyższonych kosztów od umownego uregulowania kwestii wysokości wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi za przeniesienie praw autorskich. Wydaje się zatem, że gdy pracownik stworzył utwór w ramach stosunku pracy, pewna część jego wynagrodzenia może być uznana za wypłaconą za przeniesienie praw autorskich na pracodawcę nawet wówczas, gdy umowa o pracę nie zawiera żadnych postanowień w tej kwestii.