YouTube nie musi ujawniać IP naruszyciela praw autorskich - wyrok TSUE

Dodał, że podczas prac przygotowawczych nad dyrektywą także nie wydano żadnej wskazówki sugerującej, że termin „adres" należy rozumieć jako odnoszący się nie tylko do adresu pocztowego, lecz również do adresu poczty elektronicznej, numeru telefonu lub adresu IP osób producentów, dystrybutorów i dostawców towarów lub usług. Co więcej, w innych aktach prawa Unii dotyczące adresu poczty elektronicznej lub adresu IP  również nie używa się terminu "adres" bez dalszego uściślenia.

Z tego wynika, że w związku z nielegalnym zamieszczeniem filmu na platformie online, takiej jak YouTube, podmiot praw autorskich może na podstawie dyrektywy w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej domagać się od prowadzącego platformę podania jedynie adresu pocztowego danego użytkownika, ale nie jego adresu poczty elektronicznej, numeru telefonu ani adresu IP użytego do zamieszczenia tych plików lub adresu IP użytego do ostatniego uzyskania dostępu do konta.

- Wykładnia taka jest zgodna z celem przepisu dyrektywy 2004/48 dotyczącego prawa do informacji. Skoro bowiem poszanowanie praw własności intelektualnej w ogólności jest objęte harmonizacją minimalną, harmonizacja ta jest zgodnie ze wskazanym przepisem ograniczona do informacji ściśle określonych. Ponadto przepis ten ma na celu pogodzenie poszanowania różnych praw, w szczególności prawa do informacji przysługującego podmiotom praw i prawa użytkowników do ochrony danych osobowych - wskazał TSUE.

Trybunał zastrzegł jednak, że państwa członkowskie mogą przyznać podmiotom praw własności intelektualnej uprawnienia do otrzymania pełniejszej informacji. Muszą to uczynić tak, by zapewnić równowagę między poszczególnymi, wchodzącymi w grę prawami podstawowymi oraz poszanowanie innych zasad prawa Unii,  m.in. zasady proporcjonalności.

Sprawa C-264/19