Film Steve’a Buscemiego jest częścią „Trylogii Theo” – będącej rodzajem hołdu dla niedocenionego reżysera Theo van Gogha, który 2 listopada 2002 roku zginął na holenderskiej ulicy, stając się ofiarą nietolerancji obyczajowej i religijnej.
Katya jest gwiazdką telenoweli, wszyscy oglądają się za nią na ulicy. Pierre to dziennikarz polityczny, były korespondent wojenny, który stracił zaufanie swojego wydawcy i został odsunięty od tematów, którymi zawsze się zajmował.
Wywiad z Katyą jest dla niego zawodową degradacją. Blond aktoreczka niewiele go obchodzi, nic zresztą o niej nie wie. Ona to doskonale czuje, ale przypadek sprawia, że ich rozmowa zamieni się w wiwisekcję ludzkiej natury.
Rozmowa, w której kłamstwa mieszają się z rozbrajającą, szczerością
„Czy swoim politykom zadajesz równie głupie pytania?” – rzuca dziewczyna znudzona opowiadaniem o powiększaniu piersi i dziecięcych marzeniach o aktorstwie. Więc Pierre pyta okrutnie: „Po co grasz w takim szajsie? Nie chcesz być traktowana jak poważna aktorka?”.
