Tańczący z fanatyzmem

Tragiczne wydarzenia, mordercze, zwyrodniałe ideologie położyły kres wybitnej i unikatowej kulturze języka jidysz, istniejącej do lat 40. XX wieku.

– Ta bogata kulturowa spuścizna zobowiązuje dzisiaj nas do pamiętania o tym wybitnym dziedzictwie – taka idea przyświeca festiwalowi według słów jego pomysłodawcy i organizatora Daniela Strehlaua, reżysera dokumentów i krótkich metraży oraz scenarzysty. W warszawski pejzaż wrósł już na stałe wymyślony przez niego w 2003 r. Festiwal Filmów o Tematyce Żydowskiej, teraz rusza nowy – Kolnoa (po hebrajsku kino).

[srodtytul]Być jak Ari Folman[/srodtytul]

Podczas festiwalu zobaczymy 18 dokumentów, krótkich metraży, fabuł i archiwaliów. Wśród nich m.in. unikalne, kilku- i kilunastominutowe filmiki z 1929 roku: “16. Kongres Syjonistyczny w Zurychu” oraz “Niepokoje arabskie i pożary”.

Najważniejszym gościem imprezy będzie Ari Folman – izraelski reżyser, scenarzysta i kompozytor ścieżek filmowych. W Polsce był już pół roku wcześniej, by na 24. Warszawskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym zaprezentować “Walc z Baszirem”, który zdobył tam najważniejsze trofeum – Nagrodę Publiczności – a potem w styczniu Złoty Glob dla najlepszego filmu zagranicznego.

To tylko dwa z wielu wyróżnień dla tej niezwykłej formalnie produkcji – animowanego dokumentu zrealizowanego w stylistyce przypominającej komiks, ale też malarstwo Otto Dixa, do którego wpływu przyznaje się autor. “Walc z Baszirem” to obraz ciężkiego kalibru ubrany w atrakcyjną formę animowanego dokumentu, który porusza brawurową szczerością odautorskiego komentarza.

W centrum autobiograficznej opowieści izraelskiego dokumentalisty znajdują się wydarzenia z wojny w Libanie w 1982 r. Pod nosem izraelskiej armii i za jej cichym przyzwoleniem w obozach dla palestyńskich uchodźców – Sabra i Shatila – zginęło 3500 cywilów zamordowanych przez libańskich chrześcijańskich falangistów w odwecie za udany zamach na ich przywódcę Bashira Gemayela. Folman nie brał w niej udziału, ale młodość (miał wtedy 19 lat) upłynęła mu na libańskim froncie. Wojenne wspomnienia wyparł z pamięci i na ekranie, podczas rozmów z kolegami z wojska, przyjaciółmi i psychiatrami, pragnie je odzyskać. Trochę z duszą na ramieniu, ponieważ nie wie, jaka prawda o nim samym może na niego czekać na końcu tego psychologicznego dochodzenia.

Tytuł filmu nawiązuje do sceny tańca jego frontowego dowódcy podczas strzelaniny na bejruckiej ulicy ozdobionej plakatami z Bashirem Gemayelem.

[srodtytul]Ziemia i nadzieja[/srodtytul]

Nagrodzone rok temu na berlińskim festiwalu “Niespokojne dusze” Amosa Kolleka oraz także tam wyróżnione Nagrodą Publiczności, oparte na faktach “Drzewo cytrynowe” Erana Riklisa – to przykłady współczesnego kina izraelskiego, które także warto poznać przy okazji Kolnoa.

Ostatni dzień festiwalu, niedziela, jest zarazem świętem kinematografii palestyńskiej. Dlatego wówczas zobaczymy “Kraniec nadziei” Gerda Schneidera, portret palestyńskiego operatora telewizji Al-Jazeera.

Festiwal zakończy dramat z wątkiem miłosnym – “Sól tej ziemi” Annemarie Jacir. Władze Izraela odmówiły reżyserce pokazania filmu w Ramallah – administracyjnej stolicy Autonomii Palestyńskiej – oraz ponownego wjazdu do tzw. Terytoriów Okupowanych. Choćby w tym kontekście finałowa dyskusja z udziałem przedstawicieli ambasad obydwu krajów to dobry pomysł.

[ramka][b]warto zobaczyć[/b]

czwartek, 2 kwietnia

? godz. 19.30 – „Po 2000 lat” i „Walc z Baszirem”.

Piątek 3 kwietnia

? godz. 18 – „Historia dzieci”, „Niespokojne dusze”

? godz. 20.15 – „Kino Jenin”, „Drzewo cytrynowe”

Sobota 4 kwietnia

? godz. 18 – „Po 2000 lat”, „Przystanek”, „Nieznajomi”

? godz. 20.15 – „16. Kongres Syjonistyczny w Zurychu”, „Niepokoje arabskie i pożary”, „Życie Goldy Meir”, „Amos Oz”, „Rebelie”

Niedziela 5 kwietnia

? godz. 18 – „Kino Jenin”, „Światło i ogień”, „Kraniec nadziei”

? godz. 19.50 – „Sól tej ziemi”

Wszystkie projekcje odbywają się w Kinotece. Bilety na każdy z seansów kosztują

10 zł. Pełny program na www.zw.com.pl.[/ramka]

[ramka][b]walc z warsztatami[/b]