Aktualizacja: 07.04.2011 17:37 Publikacja: 04.04.2011 12:54
"Erratum"
Foto: WFF
Liczył pan zdobyte nagrody?
Marek Lechki:
Nie, ale trochę się ich uzbierało.
Czytaj więcej - serwis Młode Kino
Jest ich już 17. M.in. w konkursie „1-2" Warszawskiego Festiwalu Filmowego i za reżyserski debiut na festiwalu w Gdyni. To dla „Erratum". Ale jest też wcześniejsza o osiem lat gdyńska Nagroda Specjalna Jury...
Tę pierwszą dostałem za telewizyjny godzinny film „Moje miasto". Byłem wtedy tuż po szkole – Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
Debiutował pan w ramach "Pokolenia 2000", dobrego telewizyjnego projektu dla debiutantów. Powstały w nim takie filmy jak: „Bellissima" Artura Urbańskiego, „Moje pieczone kurczaki" Iwony Siekierzyńskiej, „Inferno" Macieja Pieprzycy oraz pana „Moje miasto"...
To był dla mnie szczęśliwy zbieg okoliczności. Wytworzyło się środowiskowo-medialne ciśnienie, że powstaje za mało debiutów. I dostaliśmy szansę.
Jako reżyserzy obudziliście wielkie nadzieje. I co? Dlaczego na „Erratum" trzeba było czekać aż osiem lat?
Był w tym i mój duży błąd. Kiedy startowałem jako reżyser, nie wiedziałem, jak ten system działa, co trzeba robić, by zachować ciągłość w realizowaniu filmów. Scedowałem wszystko na jeden projekt i czekałem aż znajdą się pieniądze. A czasy są takie, że trzeba mieć dwa, trzy projekty równocześnie.
„Moje miasto" łączy z „Erratum" nie tylko postindustrialne tło, ale i poruszany problem...
Tak, oba moje filmy mówią o podobnej kwestii – dojrzewaniu. W przypadku „Erratum" dodatkowym, istotnym elementem dramaturgii stał się konflikt wewnątrz rodziny. Relacje ojca z synem. Nieoczekiwane spotkanie z miejscami i ludźmi z przeszłości sprawiają, że bohater mojego filmu – Michał – zaczyna dokonywać poważnego rozrachunku.
Na ile „Erratum" jest osobistą opowieścią?
Nie jest to autobiografia, chociaż bohater to 30-latek jak ja. Jednak na scenariusz składają się różne elementy i tematy, które wydają mi się lub wydały ważne. Noszę je w sobie, a potem dramaturgicznie przetwarzam.
Podobno bardzo długo zastanawiał się pan nad tytułem. Czy równie długo trwały poszukiwania głównego aktora?
Nie, tu nie miałem wątpliwości – wiedziałem, że to rola dla Tomasza Kota. Podobnie jak przy wyborze filmowego ojca. Pytanie brzmiało tylko, czy uda się zgrać terminy zdjęć.
Dał pan szansę zagrania dramatycznych ról aktorom kojarzonym z lżejszymi przedsięwzięciami. Choćby Ryszardowi Kotysowi, którego publika kojarzy głównie z serialem „Świat według Kiepskich"...
Przecież to wspaniały aktor, który ma za sobą wiele filmowych doświadczeń, a zaczynał od „Pokolenia" Andrzeja Wajdy. Nie z powodu popularności zaproponowałem im udział w filmie, ale dlatego, że gwarantowali mi najwierniejsze oddanie emocji, które były w scenariuszu.
Całkiem inne emocje wywołuje chyba zbitka nazwisk obu aktorów?
Nie brakowało dowcipnych komentarzy na ten temat, ale żeby było ciekawiej, podobno Tomasz Kot z Ryszardem Kotysem spotkali się kilka lat temu na planie jakiegoś serialu i doszli do wniosku, że muszą zagrać ojca i syna. Ja im to umożliwiłem. Ze znakomitym skutkiem.
© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa zastrzeżone
Źródło: Życie Warszawy
Liczył pan zdobyte nagrody?
Marek Lechki:
O dramatycznej sytuacji w polskim kinie filmowcy rozmawiali na specjalnym spotkaniu antykryzysowym. 17 grudnia dojdzie do rozmów z ministrą kultury Hanną Wróblewską.
11 grudnia Netflix udostępnia pierwsze z szesnastu odcinków serialu „Sto lat samotności” według słynnej powieści Gabriela Garcii Marqueza. Po śmierci pisarza na jej ekranizację zgodzili się synowie pisarza.
Polsko-duńsko-szwedzka „Dziewczyna z igłą” nominowana w kategorii filmu zagranicznego.
Dwie nagrody dla twórców duńsko-polskiej „Dziewczyny z igłą” na bardzo politycznej gali
Bank zachęca rodziców do wprowadzenia swoich dzieci w świat finansów. W prezencie można otrzymać 200 zł dla dziecka oraz voucher na 100 zł dla siebie.
Wnętrze chatki Hagrida, centaury, Akromantule, Dementorzy i Mapa Huncwotów – to tylko niektóre atrakcje wystawy, którą w 2025 będą mogli odwiedzić w Polsce fani Harry'ego Pottera, magii i czarodziejskiej gry Quidditcha.
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski zaprasza na finałowy etap jesienno-zimowego programu „Otwieramy się!”. To ponad 40 projektów artystycznych.
Polo bywa nazywane grą królów i milionerów. Nie w Argentynie. Choć na turniejach w tym kraju, jak na całym świecie, dominują śnIeżnobiałe spodnie, kapelusze i szampan, to Argentyńczycy traktują ten sport z taką samą miłością jak futbol. Polo to dla nich przede wszystkim element życia, tak jak miłość do konI, z którą sIę rodzą.
Mobilna aplikacja DailyArt została nagrodzona w konkursie App Store Awards, organizowanym przez firmę Apple. Za nietypowym projektem stoi warszawska historyczka sztuki. Z jej projektu co miesiąc korzysta ponad 800 tys. użytkowników.
Córka kardiologa i dyplomatki. Jako absolwentka King's College London pracowała w znanym banku. Plan podjęcia studiów MBA na Uniwersytecie Harvarda porzuciła, gdy poznała przyszłego męża i została pierwszą damą Syrii. Kim jest Asma Asad?
Twórcy serwisu Taste Atlas ogłosili doroczną listę 100 najlepszych kuchni na świecie. Czołówkę zdominowali Europejczycy. Które miejsce zajęła w tym zestawieniu kuchnia polska?
Czego mężczyźni zazdroszczą kobietom — i odwrotnie? Odpowiedzi na to pytanie poszukała grupa czeskich naukowców w ramach ankiet, które przeprowadzili wśród przedstawicielek i przedstawicieli obydwu płci.
Co będzie modne w 2025 roku? Eksperci serwisu internetowego Pinterest przedstawili listę trendów, które ich zdaniem mogą dominować w nadchodzących miesiącach.
O dramatycznej sytuacji w polskim kinie filmowcy rozmawiali na specjalnym spotkaniu antykryzysowym. 17 grudnia dojdzie do rozmów z ministrą kultury Hanną Wróblewską.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
