Conan 3D: film o niepoprawnym politycznie herosie

Superbohaterowie mogą dokonywać rzeczy niemożliwych, ale w zamian mają do spełnienia ważną rolę: powinni być wzorem dla innych. Dlatego Superman jest tak szlachetny, że chwilami aż nudny, a Kapitan Ameryka ucieleśnia ideał żołnierza patrioty. Jeśli nawet są w tym gronie postaci o mrocznym obliczu – np. Batman – to po licznych wahaniach walczą w końcu o wspólne dobro.

Conan z prehistorycznej krainy o nazwie Cimmeria stanowi wyjątek. Jest dziki, porywczy. Za miecz chwyta szybciej, niż myśli. Na dodatek upaja się własną siłą. „Kocham, zabijam i jestem zadowolony" – podkreśla. Najlepiej czuje się w bitewnym zgiełku, dźgając i patrosząc mieczem wrogów. Słowem – rębajło.

Zobacz galerię fotosów z filmu

Duch lat 30.

Takiego herosa zobaczymy w filmie „Conan Barbarzyńca 3D" Marcusa Nispela. To już trzecia hollywoodzka produkcja o cimmeryjskim wojowniku. Dwie pierwsze powstały na początku lat 80., przynosząc sławę Arnoldowi Schwarzeneggerowi, który zagrał w nich główną rolę. Teraz zastąpił go Jason Momoa znany z serialu fantasy „Gra o tron". Nowa wersja ma być lepsza od poprzednich ze względu na efekty w 3D. A także zachować wierność wobec literackiego pierwowzoru.

Twórcą Conana jest Robert E. Howard, teksaski autor m.in. horrorów i podrzędnych opowiadań historyczno-przygodowych.

Pisał głównie dla magazynu „Weird Tales". I to właśnie na łamach tego czasopisma po raz pierwszy pojawił się mocarny i bezlitosny heros. Zadebiutował w grudniu 1932 roku. Choć pisarz osadził akcję w fikcyjnym świecie mitycznych królestw, przygody krwawego wojownika przesiąknięte były duchem lat 30. ubiegłego wieku.

W Europie naziści głosili konieczność zachowania czystości ras, strasząc, że ich mieszanie prowadzi do upadku cywilizacji. Conan, przemierzając dawne krainy, był jego świadkiem. W jednym z opowiadań odwiedza przeklęte miasto, gdzie mieszają się ze sobą „biali, brązowi i czarni", co sprawia, że nie można odróżnić „człowieka od demona w przebraniu". W innym ryzykuje życie, by ocalić białą kobietę z łap czarnych tubylców.

Jednak nazistowscy ideologowie pewnie potępiliby Conana i jego twórcę. Howard stworzył bowiem mocarnego herosa nie po to, by wychwalać panowanie nadludzi, ale by pokazać, że siejący śmierć barbarzyńca mimo wszystko jest bardziej szlachetny i odważny niż zepsuci cywilizowani przeciwnicy.

Wojownik na marginesie

Oczywiście, w twórczości Howarda najważniejsze były przygoda i magia, a nie rasistowskie i społeczne podteksty. Conan został więc nie tylko bohaterem opowiadań, ale również komiksów i filmów. Jednak gdy w Hollywood powstały pierwsze ekranizacje przygód barbarzyńcy, unikano bezpośrednich nawiązań do prozy Howarda. Conan w wykonaniu Schwarzeneggera stał się przede wszystkim ideałem macho o mocno zarysowanej szczęce i imponującej rzeźbie mięśni.

Ten wizerunek mocno zrósł się z Conanem. W następnej dekadzie, gdy kino popularne zaczęło dostrzegać kryzys męskości i postawiło na inny typ bohaterów, wojownik został zepchnięty na margines. Kojarzył się bowiem z tępym osiłkiem, który macha mieczem jak cepem, a kobiety traktuje w seksistowski sposób.

Na początku XXI wieku sytuacja Conana była tak zła, że w Hollywood zwlekano z produkcją kolejnych filmów, sprzedaż gadżetów siadła, zaprzestano wydawania komiksów. Należało więc zacząć wszystko od początku.