Niesamowity Spider-Man
reż. Marc Webb,
Schwytani w pajęczynę franczyzy
To wszystko zupełnie niepotrzebne, to wszystko tylko dla kasy. „Niesamowity Spider-Man" jest powtórką z rozrywki. Wiele z tego, co proponuje w swoim filmie reżyser Marc Webb, już przecież widzieliśmy.
USA 2012
Ile razy można opowiadać historię wykluwania się i hartowania w ogniu miejskich walk Człowieka Pająka? Przejmować się traumą Petera Parkera po stracie rodziców, jego brakiem popularności w szkole i ogólnym zahukaniem? Wiele, wiele razy, bo Pająk z ekranu przyniósł do tej pory zyski rzędu 1mld 100 mln dol. „Niesamowity Spider-Man" nie jest kontynuacją trzech filmów Sama Raimiego z Tobeyem Maguire'em. To nie ich sequel ani prequel, ale reboot, czyli restart, czyli „jeszcze raz od nowa", tylko inaczej, ze świeżymi pomysłami, rozwiązaniami i aktorami. Czasem taki odmieniony początek to olśnienie, jak trylogia Christophera Nolana o Batmanie („Batman – Początek", „Mroczny rycerz", „Mroczny rycerz powstaje" – polska premiera 27 lipca), albo przynajmniej bardzo dobra reaktywacja, jak „Star Trek" z 2009 r. Ale „Niesamowity Spider-Man" taki nie jest. To tylko wykalkulowany, podyktowany miłością do pieniędzy produkt franczyzowy. Cieniutka akcja dłuży się przez ponad dwie godziny. Aktorzy są źle obsadzeni – Emma Stone w roli ukochanej Petera jest zbyt dojrzała na uczennicę (mogłaby zagrać jego seksowną nauczycielkę), a Rhys Ifans jako ofiara laboratoryjnego eksperymentu rozczarowuje nijakością. Lubiłam Maguire'a. Andy Garfield – nowy Spider – to przy nim chłopię.
Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów
reż. Steve Martino, Mike Thurmeier,
USA 2012
A jego wewnętrzna przemiana z nieśmiałego ucznia w supermana, z introwertyka w aroganckiego pyszałka nie przekonuje mnie. Na potrzeby promocji wylansowano m.in. „Niesamowitego burgera z grillowanym serem i bekonem", a znana u nas kalifornijska marka lakierów do paznokci OPI stworzyła kolekcję emalii inspirowanych filmem, też „niesamowitą". Powrót Człowieka Pająka jako nastolatka to też przemyślany ruch. Trzeba przecież wychować sobie publiczność, która będzie oglądać następne odcinki serii. Twórcy zapowiadają jeszcze co najmniej trzy kolejne części swojego „pajęczego" restartu – litości!
Rozczarowuje także inny przykład filmowej franczyzy – „Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów". Po sukcesie „jedynki" było jasne, że 20th Century Fox – amerykański dystrybutor filmu – postanowi zwielokrotnić zyski z rozpowszechniania produkcji. Przy wkładzie 60 mln dol. animowany hit zarobił 383 mln. Słusznie kalkulowano, budżet 80 mln pierwszego sequela – „Odwilży" – przełożył się bowiem na zysk rzędu 651 mln. Kolejny – „Era dinozaurów" – przy 90 mln na realizację przyniósł 886 mln. Te szokujące cyfry odzwierciedlają finansową potęgę współczesnego kina i popularność amerykańskich animacji. Ale „Wędrówka kontynentów" wskazuje na zmęczenie materiału. Albo zły wybór reżysera. I tu – jak w przypadku nowego „Spider-Mana" – zmienił się człowiek za kamerą...
Niesamowity Spider-Man
reż. Marc Webb,
Pozostało 99% artykułu
