Schwytani w pajęczynę franczyzy

reż. Steve Martino, Mike Thurmeier,

USA 2012

A jego wewnętrzna przemiana z nieśmiałego ucznia w supermana, z introwertyka w aroganckiego pyszałka nie przekonuje mnie. Na potrzeby promocji wylansowano m.in. „Niesamowitego burgera z grillowanym serem i bekonem", a znana u nas kalifornijska marka lakierów do paznokci OPI stworzyła kolekcję emalii inspirowanych filmem, też „niesamowitą". Powrót Człowieka Pająka jako nastolatka to też przemyślany ruch. Trzeba przecież wychować sobie publiczność, która będzie oglądać następne odcinki serii. Twórcy zapowiadają jeszcze co najmniej trzy kolejne części swojego „pajęczego" restartu – litości!

Rozczarowuje także inny przykład filmowej franczyzy – „Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów". Po sukcesie „jedynki" było jasne, że 20th Century Fox – amerykański dystrybutor filmu – postanowi zwielokrotnić zyski z rozpowszechniania produkcji. Przy wkładzie 60 mln dol. animowany hit zarobił 383 mln. Słusznie kalkulowano, budżet 80 mln pierwszego sequela – „Odwilży" – przełożył się bowiem na zysk rzędu 651 mln. Kolejny – „Era dinozaurów" – przy 90 mln na realizację przyniósł 886 mln. Te szokujące cyfry odzwierciedlają finansową potęgę współczesnego kina i popularność amerykańskich animacji. Ale „Wędrówka kontynentów" wskazuje na zmęczenie materiału. Albo zły wybór reżysera. I tu – jak w przypadku nowego „Spider-Mana" – zmienił się człowiek za kamerą...