Pieta Kim Ki-duka na ekranach

Co może być bardziej tragicznego niż matka trzymająca na kolanach ciało martwego syna? Do tego symbolu odwołuje się mistrz azjatyckiego kina w swoim ostatnim filmie nagrodzonym w 2012 roku weneckim Złotym Lwem.

Zobacz galerię zdjęć

W jednej z pierwszych scen „Piety" bohater filmu zjawia się w nędznym zakładzie, w biednej dzielnicy Seulu. Szykuje imadło, wciska guzik od elektrycznej piły i obcina rękę błagającemu o litość mężczyźnie. Gang-do pracuje dla mafii. Jeśli dłużnicy nie spłacają pożyczek, okalecza ich, by zgarnąć pieniądze z ubezpieczenia. Jest jak maszyna. Bez uczuć, empatii, sumienia.

Żądza pieniądza

Koreańczyk opowiada o świecie, w którym rządzą pieniądze. „One są początkiem i końcem wszystkiego. Miłości, honoru, przemocy, furii, nienawiści, zazdrości, zemsty, śmierci" – usłyszy widz z ekranu.

– Jako artysta staram się rejestrować temperaturę otaczającego mnie świata – tłumaczy Kim Ki-duk. – A gdy spojrzałem z dystansu na koreańskie społeczeństwo, byłem wstrząśnięty, jak silnie ukształtował je ekstremalny, bezlitosny kapitalizm.

Akcja „Piety" toczy się tam, gdzie widać to szczególnie boleśnie. Wśród ludzi, którzy nie są w stanie wygrać walki o godne życie. A pożyczając od mafii pieniądze, pogrążają się jeszcze bardziej. Jednak 53-letni Kim Ki-duk nie byłby sobą, gdyby nie zostawił widzowi nadziei.

Bo okazuje się, że ta bestia łamiąca kręgosłupy nie jest utkana z samego zła. Jednego dnia w progu mieszkania Gang-do stanie kobieta. Powie, że jest jego matką, która porzuciła go 30 lat temu. Facet, który nauczył się żyć sam, odkryje nagle tęsknoty, jakie dusił przez całe życie. One uczynią go słabym, ale przez to ludzkim.

W każdym z nas tkwi oprawca i ofiara – zdaje się mówić Kim Ki-duk. Ale to jest cena, jaką Gang-do chce zapłacić za miłość, której nigdy przedtem nie zaznał.

Sam reżyser twierdzi, że matce zawdzięcza bardzo wiele. Urodził się w prowincji Kyonsang, w biednej rodzinie. Ojciec został ciężko ranny w czasie wojny koreańskiej. Zapamiętał go z dzieciństwa schorowanego. To matka zarabiała i troszczyła się o dom.

– Bez jej miłości byłbym nikim – mówi. – Robiąc ten film, myślałem także o niej. I o tym, jak miłość matki człowieka kształtuje.

Bohater „Piety" stwardniał, bo – porzucony tuż po urodzeniu – nigdy nie doświadczył uczucia rodzicielki. Teraz, gdy wróciła, wszystko się zmienia. Gang-do broni się: pastwi się nad kobietą, upokarza ją. A jednak ulega. Sweter zrobiony na drutach, kolacja podana w małych miseczkach, tort urodzinowy, czyjaś miłość prawdziwa – już nie potrafi, a może nie chce bez tego żyć.