W Luksemburgu handel zagraniczny stanowi aż 131 proc. produktu krajowego brutto, co jest unijnym rekordem. Na drugim miejscu w Unii Europejskiej jest Belgia ze wskaźnikiem 87 proc., a w Holandii ten wskaźnik zglobalizowania gospodarki wynosi 71 proc.

[wyimek]13,5 proc. wynosił w 2008 r. dług publiczny w Luksemburgu [/wyimek]

To, że uniknęły one najgorszego, a Belgia nawet w trzecim kwartale 2009 r. osiągnęła wzrost gospodarczy rzędu 0,5 proc. (w stosunku do poprzedniego kwartału), to wynik powolnego ożywienia gospodarczego u ich partnerów handlowych, potężnych fiskalnych pakietów antykryzysowych, a także – w przypadku Belgii – niezłego popytu wewnętrznego.

Belgia to kraj z dużą ochroną socjalną i małą mobilnością siły roboczej, gdzie trudno zwolnić pracownika. Jeśli nawet już do tego dojdzie, to wysokie i wypłacane przez długi czas zasiłki powodują, że skłonność do zakupów nie zmniejsza się gwałtownie.

Jednak to, co jest siłą w Belgii w krótkim czasie, w dłużej perspektywie może być jej słabością. Bo zasada sztywnego rynku pracy działa w obie strony: pracownika trudno zwolnić, ale potem też pracodawca długo się ociąga, zanim zatrudni.

Jak zauważa Komisja Europejska w opublikowanej kilka dni temu prognozie gospodarczej dla Unii Europejskiej, w Belgii zwiększyć się może grupa osób nieaktywnych. A i tak już teraz statystyki pokazują małą podaż siły roboczej.

Kolejnym problemem Belgii może być jej pogarszająca się pozycja konkurencyjna. Rosnące koszty siły roboczej w zestawieniu z dużym udziałem tradycyjnych produktów w eksporcie tego kraju sprawiają, że belgijski eksport staje się relatywnie droższy. Pierwsze ofiary już widać. Samochody stanowią 15 proc. produktów sprzedawanych za granicą, a GM w ramach restrukturyzacji planuje zamknąć fabrykę Opla w Antwerpii.

W Luksemburgu pierwszą ofiarą kryzysu był przemysł wytwórczy, który prawie w całości jest przeznaczony na eksport. Jego główne komponenty to produkty stalowe, części samochodowe i szkło, których odbiorcą są przede wszystkim przemysł samochodowy i budowlany, wyjątkowo podatne na kryzys.

Co ciekawe, luksemburska branża finansowa okazała się zdrowsza, niż się spodziewano. Prawdopodobnie dlatego, że w tym kraju oferowane są usługi bankowości prywatnej, a także dlatego, że same luksemburskie banki dość ostrożnie inwestowały w tzw. toksyczne aktywa.

Niemniej jednak rząd luksemburski musiał ratować w porozumieniu z Belgią, Holandią i Francją obecne w jego kraju banki belgijskie – Fortis i Dexię.

Holenderski rząd opracował w sumie aż trzy pakiety antykryzysowe, których łączna wartość sięga 2 proc. PKB. W statystykach widać jednak, że ten szybko rozwijający się – przed kryzysem – kraj, najwolniej będzie wychodził z recesji. Holenderska gospodarka jest relatywnie bardziej wrażliwa na kryzys na rynku finansowym.