Przyjeżdżający do Polski repatriant będzie mógł w ciągu pierwszych trzech miesięcy pobytu otrzymywać zasiłek finansowy na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania. Wyniesie on 50 proc. minimalnego wynagrodzenia (ok. 730 zł netto), a przez kolejne sześć miesięcy – 60 proc. tej kwoty. Na każde małoletnie dziecko pozostające pod władzą rodzicielską wnioskodawcy będzie przysługiwała połowa tych kwot. Tak zakładają wchodzące w życie z nowym rokiem przepisy nowelizacji ustawy o Karcie Polaka. Wniosek o świadczenie będzie można składać do starosty.
Nowelizacja przewiduje wprowadzenie możliwości ubiegania się o Kartę Polaka za pośrednictwem wojewody, który będzie drugim, obok konsula, organem upoważnionym do jej przyznawania. Wojewodów i urzędy wojewódzkie mogące wydawać ten dokument wskaże Rada Ministrów. Określi też kraje, których obywatele będą mogli się o nią starać.
Karta Polaka to dokument potwierdzający przynależność do narodu polskiego. Zgodnie z obowiązującym prawem jest przyznawana osobom polskiego pochodzenia żyjącym w 15 krajach za wschodnią granicą, powstałych lub odrodzonych po rozpadzie ZSRR, które nie uznają podwójnego obywatelstwa.
Karta, o którą można się ubiegać od kwietnia 2008 r., umożliwia m.in. dostęp do polskich szkół i uczelni oraz ułatwienia w uzyskiwaniu stypendiów, a także podejmowanie pracy i prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce. Jest ważna przez dziesięć lat od momentu przyznania i może być przedłużana na wniosek zainteresowanego.
Osoby ubiegające się o nią muszą wykazać swój związek z polskością – w tym przynajmniej bierną znajomość języka polskiego, a także udowodnić, że jedno z rodziców lub dziadków bądź dwoje pradziadków było narodowości polskiej.
podstawa prawna: niektóre przepisy noweli ustawy o Karcie Polaka z 13 maja 2016 r. DzU z 1 czerwca 2016 r., poz. 753
