Włochy. Fiat. Strajki związkowców z FIOM

Prezes Fiata, Sergio Marchionne zaczął reformę we włoskich fabrykach koncernu od najtrudniejszego posunięcia - zmiany warunków pracy w najgorszym zakładzie - właśnie w Pomigliano. Ta fabryka wykorzystuje dzisiaj ok 20 proc swoich mocy, a jednym z powodów jest fakt, że produkowana jest tam dość droga alfa 159, na którą dzisiaj popyt jest niewielki. Ta fabryka zawsze była upolityczniona. Powstała za pieniądze państwa w 1972 roku, bo w ten sposób była nadzieje, że na biednym południu kraju powstaną nowe miejsca pracy, Dzisiaj funkcjonuje przez 5 dni w miesiącu, a zatrudnieni tam otrzymują część wypłat z rządowej kasy. Bardzo chętnie jednak nie pracują wcale, częstotliwość strajków jest tam największa ze wszystkich włoskich fabryk Fiata. Najwyższa jest tam również absencja chorobowa, zwłaszcza w czasie żniw pomidorowych, lub wtedy, gdy rozgrywane są ważne mecze piłki nożnej.

[srodtytul]Tak jak w Tychach[/srodtytul]

Marchionne chce tam wprowadzić taki tydzień pracy, jak dzisiaj jest to w Tychach - trzy zmiany i praca przez 6 dni w tygodniu, a przy tym bardzo ograniczone prawo do strajków. Zamiast 20 tysięcy z Pomigliano wyjeżdżałoby początkowo 280, a potem 350 aut rocznie. Jose Asumendi, analityk RBS z Londynu uważ,że Fiat jest jedynym koncernem motoryzacyjnym, który porwał się na prawdziwą restrukturyzację. — Zmniejsza moce, negocjuje nowe porozumienia ze związkami , kończy produkcję modeli, które marnie się sprzedawały. To wszystko jest bardzo pozytywne - dodaje. Ale Stephen Pope z Cantor Fitzgerald jest zdania,że „naprawa” włoskiego Fiata zajmie przynajmniej 5 lat.

Tyle,że i inni przyznają,że nawet jeśli przemiany u Fiata potrwają kilka lat, to zmienią się całe Włochy. — Żaden inny producent samochodów nie mógłby pojawić się w tym kraju i przeprowadzić takich zmian, jak robi to Marchionne uważa Stefano Aversa, z londyńskiej firmy konsultingowej AlixPartners LLP . Jego zdaniem bardzo mądrą strategią jest stopniowe izolowanie FIOM.