Dla tradycjonalistów jest kompakt i30. Dla „zielonych" – Ionic, model specjalnie skonfigurowany do napędów alternatywnych. Hyundai goni w tej materii konkurencję i wychodzi mu to całkiem nieźle.
Po pierwsze nadwozie – koreańskiemu producentowi udało się uniknąć charakterystycznego dla dalekowschodnich konstrukcji udziwniania karoserii elektryków. To zgrabny, ładnie narysowany kompakt, który może się podobać. Po drugie – napęd. Pod maską znalazł się spokojny, czterocylindrowy silnik benzynowy 1.6 o mocy 105 KM oraz elektryczna jednostka dokładająca 43,5 KM, co daje tzw. moc systemową 141 KM. To całkiem zgrabna kombinacja, adekwatna do potrzeb tego samochodu. Po trzecie, nie zastosowano tu, co często zdarza się w hybrydach, przekładni CVT, ale dwusprzęgłowy, bardzo kulturalnie pracujący automat. To rozwiązanie w istotny sposób wpływa na kulturę jazdy Ionica. Po czwarte wreszcie, Hyundaiowi udało się – a mówię to o testowym egzemplarzu, czyli hybrydzie plug-in – na tyle wydłużyć zasięg elektryczny, że zasadniczo da się większość miejskich tras pokonać na prądzie, co w znaczący sposób wpływa na koszt eksploatacji. Realnie w trybie czysto bateryjnym da się przejechać ok. 52-53 km, co jest bardzo dobrym wynikiem. I ma się na to wpływ, bo co prawda przy gwałtowniejszych manewrach „na prądzie" jednostka spalinowa stara się pomagać, to jazda w trybie elektrycznym nie zależy od widzimisię komputera, ale od naciśnięcia guzika. Akumulatory muszą być wtedy naładowane powyżej 25 proc., jeśli nie są aż tak pełne auto porusza się w trybie hybrydowym. Co więcej, automatyczne przełączanie pomiędzy napędami jest praktycznie niezauważalnie, to duży plus dla konstruktorów.
