30 lat wolnego rynku. Tadeusz Syryjczyk: Nie wierzę w politykę przemysłową

Jak to się stało, że został pan ministrem przemysłu?

Chyba zdecydowało to, że byłem znany w środowisku. Zakładałem Solidarność na AGH, w czasach legalnych, i potem byłem działaczem Regionu Małopolska, prowadziłem część obrad I zjazdu NSZZ Solidarność w 1981 r. Byłem też związany z Krakowskim Towarzystwem Przemysłowym skupionym wokół Mirosława Dzielskiego, propagatora chrześcijańskiego liberalizmu. KTP było jedną z nielicznych organizacji niezależnych, było legalne od 1987 r., zrzeszało inteligencję i przedsiębiorców. Z tego kręgu wyszła nasza deklaracja o reformowaniu gospodarki „6 razy TAK" opowiadająca się zdecydowanie za kapitalizmem, wolnym rynkiem, ograniczeniem ceł, prawdziwym pieniądzem i swobodą przedsiębiorczości oraz – co wtedy było naprawdę rzadkie – prywatyzacją. Niektórzy znali mnie też z działalności w PTTK, gdzie w „okresie burzy i naporu" byłem wiceprezesem zarządu głównego wraz ze współpracownikiem Balcerowicza Markiem Dąbrowskim, który został w rządzie Mazowieckiego wiceministrem finansów. O wejściu do rządu rozmawiał ze mną Waldemar Kuczyński (prawa ręka Mazowieckiego – red.), którego wcześniej nie znałem, potem Balcerowicz, Mazowiecki.