Lubaszenko: Aktor, reżyser, wędkarz

– Błyskotliwy, inteligentny, ciepły – ocenia Paweł Piotrowicz, dziennikarz, autor rozmowy–rzeki z bohaterem programu.

Jak wyznaje w programie Olaf Lubaszenko – jego największym dziecięcym marzeniem była piłka nożna. Grał w drużynie trampkarzy Legii, ale mówi, że było wielu lepszych... W dorosłym życiu wystąpił w „Piłkarskim pokerze" w reżyserii Janusza Zaorskiego.

Pierwszą rolę zagrał, gdy miał 12 lat, w 1982 roku w „Życiu Kamila Kuranta" w reżyserii Grzegorza Warchoła.

– Bardzo inteligentne dziecko – pamięta reżyser.

Choć jego rodzice byli aktorami, to opowiada, że był wtedy po raz pierwszy na planie filmowym. Do dziś pamięta taksówkę, którą pojechał wtedy na plan – nie tylko markę samochodu, ale i nawet numer boczny.

Był asystentem Krzysztofa Kieślowskiego przy „Dekalogu" i wtedy uświadomił sobie, że reżyserowanie jest co najmniej tak pociągające jak aktorstwo.

Pierwszym filmem, który wyreżyserował był „Sztos" w 1997 roku.

– W moich działaniach nie ma długiego strategicznego planu i wyrachowania – twierdzi Lubaszenko.

Wspomina też o scenie, którą zagrał w jednym z odcinków Dekalogu z Grażyną Szapołowską.

Opowiada o spektaklu w Teatrze Kamienica „Kolacja na cztery ręce", w którym gra Jana Sebastiana Bacha i o swojej postawie wobec życia.

– Siłą człowieka są ludzie, których spotkał w życiu. Ważne, żeby ich nie przegapić – to moje życzenie i plan na przyszłość – mówi Olaf Lubaszenko.