Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie dotyczącej udostępnienia informacji publicznej (sygn. akt I OSK 1917/18), dopuścił do udziału w charakterze uczestnika na prawach strony Fundację, która zgłosiła jednocześnie wniosek o wyłączenie sędziego NSA Mirosława Wincenciaka od udziału w sprawie. We wniosku o wyłączenie wskazano na okoliczność, że wskazany sędzia został powołany na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, której skład nie spełniał kryteriów wynikających z art. 187 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Sędzia Mirosław Wincenciak w złożonym oświadczeniu, powołując się na swój dorobek naukowy i zawodowy, a także wysoką ocenę w postępowaniu konkursowym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym – uznał za krzywdzące sugestie Fundacji, że został powołany na stanowisko sędziego NSA na wniosek KRS podjęty z innych powodów niż właściwe dla rzetelnej procedury zmierzającej do obsadzenia stanowiska sędziego. Podniósł także, że postępowanie konkursowe przed Naczelnym Sądem Administracyjnym zostało przeprowadzone przed powołaniem Krajowej Rady Sądownictwa w składzie określonym w ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw, która przedstawiła Prezydentowi jego kandydaturę z wnioskiem o powołanie na stanowisko sędziego NSA.
W poniedziałek 27 stycznia Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniosek o wyłączenie sędziego.
NSA powołując się na wyrok TSUE z 19 listopada 2019 r. i stanowiący jego konsekwencję wyrok Sądu Najwyższego z 5 grudnia 2019 r. (sygn. akt III PO 7/18) zwrócił uwagę, że zostały one wydane w ramach sprawy wymagającej oceny zgodności z prawem UE przepisów dotyczących Izby Dyscyplinarnej. Istotne jest przy tym wskazanie, że dopiero łączna ocena wątpliwości związanych z powołaniem KRS i Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego miała – zdaniem TSUE – pozwolić sądowi krajowemu na dokonanie oceny niezależności Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego. Tym bardziej, z wyroku TSUE nie wynika również możliwość automatycznego zakwestionowania każdej nominacji na urząd sędziego lub asesora do innego sądu niż Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego.
Odnosząc się do uchwały z 23 stycznia 2020 r. (sygn. akt BSA I-4110-1/20) składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego NSA zaznaczył, że ma ona zastosowanie wyłącznie do sędziów Sądu Najwyższego, sądów powszechnych i wojskowych. Treść tej uchwały nie odnosi się wprost do sędziów NSA i sędziów sądów administracyjnych.
