Rz: Po roku funkcjonowania sieci szpitali dyrektorzy narzekają na kłopoty finansowe. Twierdzą, że wykrwawiają je ustawowe podwyżki dla lekarzy i pielęgniarek.

Sławomir Gadomski: Znam te zarzuty. Znajomi dyrektorzy mówią: „Łatwo wam było podnieść wynagrodzenia, skoro za pochodne płacą szpitale". Radzę im wówczas wnikliwie wczytać się w ustawę z 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nazywaną ustawą 6 proc. PKB, czy też rozporządzenie ministra zdrowia z 29 sierpnia 2018 r. w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zarówno w same akty, jak i ich uzasadnienia. W ocenie skutków regulacji szczegółowo opisaliśmy, jakie pochodne będą finansowane przez MZ. Spójrzmy chociażby na pielęgniarki. Słyszymy, że resort kazał włączyć 1,1 tys. zł z wcześniejszego „zembalowego" do podstawy wynagrodzenia, a pochodne, które w związku z tym znacznie wzrosły, musi pokryć szpital. Tyle że to nieprawda, bo za wcześniejsze „zembalowe" w podstawie wynagrodzenia Narodowy Fundusz Zdrowia płaci placówce łącznie 1,8–2,0 tys. zł. Oczywiście, ta kwota została obliczona na podstawie pewnego uśrednienia i nie stanowi rozliczenia dla konkretnej pielęgniarki. Może się więc zdarzyć, że jakiś szpital na takim uśrednieniu zyska, a inny nieco straci. Nie jest jednak tak, że gwarantując podwyżki pewnym grupom zawodowym, istotnymi kosztami obarczyliśmy szpitale.