Podatnik może także ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej metodą uproszczoną. Przyjmuje wtedy jako wartość początkową w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.
Przykład
Pani Joanna (nieprowadząca działalności gospodarczej) jest właścicielką lokalu mieszkalnego otrzymanego w darowiźnie od rodziców. Lokal ten zamierza wynająć (najem prywatny) i opodatkować według skali podatkowej (zasady ogólne). Posiadany lokal mieszkalnych pani Joanna może zaliczyć do środków trwałych i po podjęciu tej decyzji amortyzować go. Odpisy amortyzacyjne od lokalu będą kosztem uzyskania przychodów, jeżeli pani Joanna wprowadzi lokal do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Pani Joanna może także wartość początkową lokalu ustalić w sposób uproszczony i wtedy dokonywane odpisy będą kosztem uzyskania przychodów ze źródła przychodów jakim jest tzw. najem prywatny także bez prowadzenia tej ewidencji.
Aby jednak odpisy amortyzacyjne mogły być uwzględniane jako koszty uzyskania przychodów, podatnik musi opodatkować dochody z najmu prywatnego według zasad ogólnych (skala podatkowa ze stawkami 18 proc. i 32 proc.), a nie zryczałtowanym 8,5-proc. podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych.
Autor jest doradcą podatkowym
Podstawa prawna: art. 10 ust. 1 pkt 6, art. 22 ust. 8, art. 22a ust. 1 oraz art. 22g ust. 1 i 10, ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 2032 ze zm.)
