Nie tylko niewidomy odliczy wydatki na psa asystującego

Podstawą obliczenia podatku jest dochód po odliczeniu m.in. kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne (zob. art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT).

Za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione m.in. na:

- utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł (zob. art. 26 ust. 7a pkt 8 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.)

- utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł (zob. art. 26 ust. 7a pkt 8 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.)

Nie każdy pies daje prawo do ulgi

Pies asystujący to odpowiednio wyszkolony i specjalnie oznaczony pies, w szczególności pies przewodnik osoby niewidomej lub niedowidzącej oraz pies asystent osoby niepełnosprawnej ruchowo, który ułatwia osobie niepełnosprawnej aktywne uczestnictwo w życiu społecznym (zob. art. 2 pkt 11 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych; tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 2046 ze zm.).

W wyniku nowelizacji doszło zatem do rozszerzenia kręgu osób, które będą mogły odliczyć wydatki na utrzymanie psa asystującego. Zastosowanie tego odliczenia zostało rozszerzone na wszystkie osoby niepełnosprawne posiadające psa asystującego. Nie zmieniła się natomiast wysokość wydatków, które można odliczyć od dochodu. Jest to nadal kwota 2 280 zł.

Także za ubiegły rok

Przepisy ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2018 r. z tym, że m.in. przepisy dotyczące utrzymania psa asystującego w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stosuje się do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2017 r. Tak stanowi art. 4 ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Na podstawie ww. przepisu przejściowego osoby niepełnosprawne, inne niż osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa będą mogły już za 2017 r. odliczyć od dochodu wydatki na utrzymanie psa asystującego.

Rachunki nie są potrzebne

Wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (zob. art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o VAT). Jednak w przypadku wydatków na utrzymanie psa asystującego nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Na żądanie organów podatkowych podatnik jest natomiast obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego (zob. art. 26 ust. 7c pkt 2 ustawy o PIT).

Wyższy limit zarobków

Przepisy art. 26 ust. 7a-7d i ust. 7g ustawy o PIT stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe. Dochody tych osób niepełnosprawnych nie mogą jednak w roku podatkowym przekroczyć kwoty 10 080 zł. W stosunku do stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2017 r. ustawodawca podniósł limit dochodu osoby niepełnosprawnej będącej na utrzymaniu podatnika, uprawniającego tego podatnika do odliczenia od swojego dochodu wydatków ponoszonych na cele rehabilitacyjne tej osoby niepełnosprawnej z 9120 zł do 10 080 zł. Ponadto ustawodawca postanowił, że od 1 stycznia 2018 r. do dochodów objętych tym limitem nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o PIT, tj. dzieci:

- małoletnie,

- bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

- do ukończenia 25. roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie.

Nie mogą być sfinansowane ani zwrócone

Wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (zob. art. 26 ust. 7b ustawy o PIT). Wydatki m.in. na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (zob. art. 26 ust. 13a ustawy o PIT).

Autor jest doradcą podatkowym

podstawa prawna: art. 26 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 200)

podstawa prawna: ustawa z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (DzU z 2017 r., poz. 2175)

Trzeba mieć orzeczenie lub decyzję

Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne, stosownie do art. 26 ust. 7d ustawy o PIT, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o PIT, przez osoby zaliczone do:

1) I grupy inwalidztwa należy rozumieć osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b) znaczny stopień niepełnosprawności;

2) II grupy inwalidztwa należy rozumieć osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy albo