Wreszcie nadszedł ten dzień – Raúl Castro miał zrealizować złożoną pięć lat wcześniej obietnicę, że nie dopuści, aby ktokolwiek, nawet członek jego rodziny, pozostawał na stanowisku dłużej niż dekadę. Cary była gotowa. Zaparzyła dzbanek kawy i rozsiadła się przed telewizorem w drewnianym fotelu na biegunach, bose stopy układając na taborecie; włączyła też wentylator „Hopeful", żeby ją chłodził. Była podekscytowana, ale i zmartwiona, gdy patrzyła, jak nowo zatwierdzeni członkowie Zgromadzenia Narodowego oddają głosy, wybierając nowego prezydenta, człowieka, który miał stać się symbolem pokoleniowej zmiany warty na stanowisku przywódcy Kuby – z potomków generacji, która pamiętała (i przeklinała) Batistę, na kogoś, kto tak jak ona należał do grupy ludzi nieznających innej Kuby niż ta braci Castro.
Popijała kawę i oglądała transmisję, w której nic właściwie jej nie zaskakiwało. Nie były to w...
Wybierz najkorzystniejszą ofertę i zyskaj dostęp do najważniejszych tekstów rp.pl z sekcji: Wydarzenia, Ekonomia, Prawo, Plus Minus; w tym ekskluzywnych tekstów publikowanych wyłącznie na rp.pl.
Dostęp do treści rp.pl - pakiet podstawowy nie zawiera wydania elektronicznego „Rzeczpospolitej”, archiwum tekstów, treści pochodzących z tygodników prawnych, aplikacji mobilnej i dodatków dla prenumeratorów.
