Mamy więc przełom XIV i XIII wieku przed Chrystusem. Faraon Ramzes II wybiera się z czterema dywizjami pod syryjski Kadesz wojować z Hetytami. Nie robi tego wyłącznie w celu zachowania zdobyczy swojego ojca Setiego I, ale – jak opowiada zapisana na murach wschodniej ściany wielkiej świątyni w Luksorze dynastyczna propaganda – chce uratować oba królestwa (Górnego i Dolnego Egiptu) przed zagrożeniem ze strony śmiertelnego wroga, jakim są pancerne hufce Mutawallisa II.
Czy w istocie Hetyci byli aż tak śmiertelnymi wrogami Czarnej Ziemi, jak nazywano Egipt epoki Środkowego Państwa? Nie bardzo. W przeciwieństwie do wygnanych przez założycieli poprzedniej XVIII dynastii Hyksosów, Hetyci Mutawallisa byli przede wszystkim konkurentem rozrastającego się imperium faraonów, azjatycką potęgą, która strategicznie mogła ograniczyć wpływy XIX dynastii w spornej Syrii. I właśnie temu sprzeciwiał się Ramzes II, a nie – jak przekonywała egipska propaganda – bronił ojczyzny przed inw...
Wybierz najkorzystniejszą ofertę i zyskaj dostęp do najważniejszych tekstów rp.pl z sekcji: Wydarzenia, Ekonomia, Prawo, Plus Minus; w tym ekskluzywnych tekstów publikowanych wyłącznie na rp.pl.
Dostęp do treści rp.pl - pakiet podstawowy nie zawiera wydania elektronicznego „Rzeczpospolitej”, archiwum tekstów, treści pochodzących z tygodników prawnych, aplikacji mobilnej i dodatków dla prenumeratorów.
