Reklama
Rozwiń

Łup skryty na dnie

Tłumaczenie powieści czy filmów zupełnie nie przypomina pracy, jaką wkładają wydawcy planszówek w „adaptację" gier. Niektórzy z nich nie ograniczają się do tłumaczenia tekstów i podmiany okładki. Reformują wszystko, jak leci, pozostawiając jedynie wymyślone przez autora zasady. Najlepszym przykładem tego zjawiska jest „Głębia" autorstwa Stephena Glenna.

Publikacja: 15.11.2019 18:00

Łup skryty na dnie

Foto: materiały prasowe

Na Zachodzie gra ukazała się w 2003 r. i zdobyła wówczas wiele nagród. W Niemczech obwołano ją produkcją roku, doceniono również we Francji i USA. Amerykańskie pismo „Games Magazine" określiło ją mianem najlepszej karcianej gry rodzinnej. Wtedy jednak nazywała się „Balloon Cup" i opowiadała o baloniarzach – jej bohaterowie podczas krótkich lotów rywalizowali o sześcianki w kilku różnych kolorach. W „Głębi" kolorowe sześcianiki zostały, ale baloniarze zniknęli. Zastąpili ich nurkowie namalowani przez cenionego polskiego ilustratora, Tomasza Larka. A zatem polski wydawca zmienił wygląd i tematykę gry, pozostawił zaś mechanikę oraz garść drewnianych klocków symbolizujących skarby. Gracze – obowiązkowo dwóch i tylko dwóch – wydzierają je sobie z wody. I to dosłownie: kluczem do zwycięstwa jest tak zwana negatywna interakcja, czyli umiejętność utrudnienia zabawy przeciwnikowi. Służą do tego karty nurków, które układa się przy skarbach. Karty te mają swoje wartości liczbowe, których suma decyduje później o tym, kto zdobędzie łup. A że karty można podkładać przeciwnikowi...

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Reklama
Plus Minus
Trzeci sezon „Squid Game”. Był szok i rewolucja, została miła zabawka
Materiał Promocyjny
25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju
Plus Minus
„Strefa gangsterów” – recenzja. Guy Ritchie narzuca serialowi wybuchowy rytm
Plus Minus
Nie powstrzymasz zalewu turystów, to przynajmniej na nich zarób
Plus Minus
Rafał Chwedoruk: Ostatni atut Polski 2050 legł w gruzach
Plus Minus
Mariusz Cieślik: Mój dług wdzięczności wobec Karola Nawrockiego
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama