Kryzys finansowy otworzył wielu obywatelom oczy na problem nierówności w zakresie szans życiowych. Nierówności pomiędzy posiadającymi odpowiednie umiejętności i tymi, którym ich brakuje. Tymi, którzy urodzili się w odpowiednim miejscu na ziemi i dzięki temu mogli zdobyć odpowiednie wykształcenie, oraz ludźmi, którym nie było to dane. Dla większości narastające różnice w dobrobycie stanowią smutną rzeczywistość od wielu dziesięcioleci.
Rządy powinny robić co w ich mocy, żeby odwrócić trend narastania nierówności i przyczyniać się do lepszej dystrybucji owoców wzrostu gospodarczego. Dążenie do tego, aby korzyści wynikające z handlu i cyfryzacji były odczuwane przez wszystkie grupy społeczne, nie jest wyrazem idealizmu: poprawa standardu życia, zwiększenie szans płynących z poprawy mobilności międzypokoleniowej i zapewnienie lepszej przyszłości dla wszystkich obywateli są osiągalną koniecznością.
Nie ma uniwersalnych pakietów reform
W kontekście tych wyzwań Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) przygotowuje rekomendacje dla rządów dotyczące strategii gospodarczych i polityk publicznych w celu zapewnienia takiego wzrostu gospodarczego, który generuje bardziej sprawiedliwy podział jego owoców. Priorytetem Organizacji jest dostarczanie państwom kompleksowych i dopasowanych pakietów rozwiązań, których wdrożenie pozwoli na optymalizację wzrostu PKB i podniesienie dochodów gospodarstw domowych. W tym wśród osób gorzej sytuowanych.
Nie istnieją uniwersalne pakiety reform. Możliwe jest jednak wskazanie kluczowych zasad w trzech obszarach, których przestrzeganie powinno stanowić kanon polityk publicznych nastawionych na tworzący korzyści dla szerokich grup społecznych inkluzywny wzrost.
? Przedsiębiorstwa: konieczne jest promowanie wysokiej biznesowej dynamiki i upowszechnianie wiedzy i technologii, na przykład poprzez obniżanie barier wejścia na rynek lub poprawę efektywności systemu podatku dochodowego od osób prawnych.
