"Tańcz, by uwolnić się od ograniczeń", czyli 50 lat albumu „Maggot Brain”.

W tym miesiącu, funkowe dzieło George’a Clintona i zespołu Funkadelic – „Maggot Brain” - obchodzi 50 urodziny.

Aktualizacja: 19.07.2021 15:13 Publikacja: 19.07.2021 15:01

George Clinton

George Clinton

Foto: PAP/ITAR-TASS

Druga połowa lat 60-ych w Stanach Zjednoczonych w sferze muzyki należała do psychodelicznego rocka, The Doors, Jimi Hendrixa i The Byrds. Wielu czerpało inspirację z jazzu i bluesa, tworząc nowe, muzyczne podgatunki, które dały początek takim muzycznym nurtom jak heavy metal, jazz fusion, disco czy hip hop.

Ta gatunkowa fuzja jest dostrzegalna między innymi w twórczości George’a Clintona i Parliament-Funkadelic (w skrócie P-Funk). Psychodeliczne i afrofuturystyczne dźwięki, efekty wizualne inspirowane kulturą science fiction i postacie superbohaterów, tworzyły alternatywną wizję wszechświata, w którym odnajdywała się afroamerykańska społeczność Stanów Zjednoczonych. Były to przecież czasy, gdy Hollywood do głównych ról w filmach, a NASA do lotów w kosmos, zatrudniali tylko białych.

George Clinton stworzył kolektyw wykonujący muzykę funkową z elementami psychodelii, rocka i soulu. Na początku nazywali się oni Parliament, ale zawiesili aktywność, gdy narodził się Funkadelic.

Wydany w 1971 roku, album „Maggot Brain” jest czwartym wydawnictwem zespołu. Zawiera elementy psychodelicznego blues rocka („Maggot Brain”), progresywnego soulu („Can You Get To That”), heavy metalu („Super Stupid”) i funku („Hit It and Quit It”).

Najbardziej znanym momentem na albumie jest 10-minutowe solo gitarowe Eddiego Hazela w tytułowym utworze. W niekonwencjonalnym mixie Clintona, cała reszta instrumentów tworzy subtelny podkład dla pełnego ekspresji występu gitarzysty.

"Maggot Brain" do dziś jest najlepiej sprzedającym się albumem grupy Funkadelic.

W 1974 roku, Clinton wskrzesił Parliament w tym samym składzie, ale pod szyldem innej wytwórni. Od tego czasu zespół funkcjonuje jako potężny kolektyw pod nazwą Parliament-Funkadelic lub P-Funk All Stars. Poszczególni członkowie zespołu robią też kariery solowe.

Sample sekcji rytmicznej Parliament-Funkadelic były używane przez hip hopowych producentów setki razy. W szczególności takie utwory jak „Atomic Dog”, „Good Old Music” czy „Flesh Light” odnalazły ponowną popularność podczas złotej ery hip hopu (1986-1993).

Wielu raperów, takich jak Ice Cube, Snoop Dogg, Dr. Dre czy 2Pac, wykorzystało ścieżki grupy na swoich największych przebojach.

Jednym z najczęściej samplowanych utworów Funkadelic jest „One Nation Under a Groove”, wykorzystany m.in. przez Kazika w hicie „12 groszy”. 

Druga połowa lat 60-ych w Stanach Zjednoczonych w sferze muzyki należała do psychodelicznego rocka, The Doors, Jimi Hendrixa i The Byrds. Wielu czerpało inspirację z jazzu i bluesa, tworząc nowe, muzyczne podgatunki, które dały początek takim muzycznym nurtom jak heavy metal, jazz fusion, disco czy hip hop.

Ta gatunkowa fuzja jest dostrzegalna między innymi w twórczości George’a Clintona i Parliament-Funkadelic (w skrócie P-Funk). Psychodeliczne i afrofuturystyczne dźwięki, efekty wizualne inspirowane kulturą science fiction i postacie superbohaterów, tworzyły alternatywną wizję wszechświata, w którym odnajdywała się afroamerykańska społeczność Stanów Zjednoczonych. Były to przecież czasy, gdy Hollywood do głównych ról w filmach, a NASA do lotów w kosmos, zatrudniali tylko białych.

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
radio
Lech Janerka zaśpiewa w odzyskanej Trójce na 62-lecie programu
Kultura
Zmarł Leszek Długosz
Kultura
Timothée Chalamet wyrównał rekord Johna Travolty sprzed 40 lat
Kultura
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie podaje datę otwarcia
Kultura
Malarski instynkt Sharon Stone