W 1802 roku Pallas stał się drugą odkrytą planetoidą w historii. Została nazwana imieniem greckiej bogini Ateny. 

Masa planetoidy stanowi 7 proc. łącznej masy pasa planetoid w Układzie Słonecznym. Obiekt ma średnicę 513 kilometrów, co stanowi około 15 proc. średnicy księżyca.

Do tej pory wiele informacji na temat planetoidy pozostawało tajemnicą. Naukowcy bliżej przyjrzeli się obiektowi za pomocą teleskopu na pustyni Atacama w Chile.

Na podstawie uchwyconych 11 obrazów, naukowcy stwierdzili, że planetoidę pokrywają liczne kratery o szerokości od 30 do 120 kilometrów. Pallas ma dwa razy więcej kraterów niż największa znana planetoida Ceres oraz trzy raz więcej niż druga co do wielkości planetoida Westa.

- Jego powierzchnia przypomina piłkę do golfa - powiedział Space.com współtwórca badań Miroslav Broz, astronom z Uniwersytetu Karola w Pradze.

Dwa gigantyczne kratery - jeden w pobliżu południowego bieguna, drugi w pobliżu równika - sugerują, że planetoida została trafiona przez obiekty o średnicy od 60 do 90 km - twierdzą naukowcy.

Przeprowadzone symulacje komputerowe sugerują, że obiekty, które uderzają w planetoidę, poruszają się z prędkością ok, 41 tys. km/h.

Wysokie prędkości związane są prawdopodobnie ze sposobem, w jaki Pallas porusza się po orbicie. Planetoida porusza się po nachylonej orbicie, dlatego jej powierzchnia jest bardziej zróżnicowana niż Westy i Ceres.